روایت آدم کوچک و خواب‌های بزرگ به یکی از کلیدی‌ترین نگرش‌های کودکان خردسال در باره زود بزرگ شدن می‌پردازد. این روایت می‌کوشد در بستر ادبیاتی سنجیده، نخست موضوع نیاز به بزرگ شدن و بزرگ دیده شدن را در کودکان بشکافد و در فرجام با کنش‌هایی که بهمن کوچولو شخصیت اصلی داستان انجام می‌دهد این احساس را به او ببخشد که اندازه خود بودن بسیار بهتر و کارسازتر است. بهمن کوچولو در آرزوی زود بزرگ شدن است.
برای زود بزرگ شدن هیچ گشاینده جادویی وجود ندارد جز اینکه رفتار بزرگ ترها را تقلید کند. او برای رسیدن به هدفش هر بار بخشی از پوشاک بزرگ‌ترها را به تن می‌کند یا چهره خود را مانند آن‌ها درمی آورد و برای خرید از خانه بیرون می‌رود؛ اما این کارها نه تنها او را بزرگ‌تر نمی‌کند که از نگاه دکان دار و نانوا و … کوچک‌تر می‌شود. بهمن این موضوع را در فرجام خود می‌فهمد و هنگامی که در جای خود و در پوشاک خود قرار می‌گیرد به آرامش می‌رسد و حس شادی خود بودن را پنهان نمی‌کند.
چرا کودکان نیاز دارند که بزرگ دیده شوند؟ این احساس و نیازی کاذب است که جامعه بزرگسال با رفتارهای نادرست خود به کودکان می‌بخشد. اگر جامعه کودک محور باشد و نیازهای کودکان را بشناسد هیچ کودکی آرزو نمی‌کند که زودتر بزرگ شود،بلکه می‌کوشد از لحظه‌های زندگی‌اش بهره ببرد؛ اما هنگامی که کودک سخن می‌گوید و بزرگ ترها سخن او را نمی‌شوند یا به خواسته‌های او اعتنا نمی‌کنند کودکان در دنیای خود به این باور می‌رسند که همه چیز از پیکر کوچک آن‌ها برمی‌خیزد و آن‌ها اگر بزرگ قامت شوند همه دشواری‌ها و بی‌اعتنایی‌ها هم تمام می‌شود. مخاطبان این کتاب کودکان پیش دبستان و سال‌های نخست دبستان هستند.
تصویرگر این کتاب پرستو حقی است که با تصویرهایی زیبا به گیرایی کتاب افزوده است.
