خبر جمع کن
با کمک بزرگترها سبزی بکاریم
کودکان از انجام فعالیت‌های کشاورزی لذت می‌برند، آنها مشارکت، مسئولیت‌پذیری و صبر کردن را در از این فعالیت‌ها می‌آموزند.
ادامه مطلبعباس سیاحی، آموزشگر بزرگ الفبای فارسی، در سکوت و بی‌خبری درگذشت
عباس سیاحی، آموزشگر بزرگ الفبای فارسی و از برجسته ترین استادان و پیشکسوتان هنر رنگرزی سنتی هفتم اسفندماه ۱۳۹۶ جهان فانی را وداع گفت.
موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان در سال ۱۳۸۱ با زنده‌یاد عباس سیاحی، کارشناس زبان‌آموزی پایه، به گفت‌وگو نشست. آنچه می‌خوانید بخشی از این گفت‌وگو است که در نهمین جلد از مجموعه ده‌جلدی تاریخ ادبیات کودکان منتشر شده است.
عباس سیاحی که بوددر روزهای آخر اسفندماه، پنج روز مانده به عید نوروز، همان ایامی که می‌گویند زمین نفس می‌کشد، در سال ۱۳۱۱ در اردستان به دنیا آمدم، در یک اتاق کاه‌گلی در محله‌ای از اردستان که دورافتاده و شبیه ده بود و یک قنات دو طبقه داشت، در یک خانواده فقیر که در عین حال، از اولا‌د حکیم‌الملک معروف بود.
پدرم سیدسینا مردی بی‌سواد، اما با معلومات بود. کمتر حدیثی بود که نداند و برای ما نگوید. مادرم، حاجیه خانم فاطمه سراجیان اردستانی، زنی متدین و با اعتمادبه‌نفس و شجاع بود که هنوز سایه‌اش را بر سر داریم. مادربزرگ مادری‌ام از ایل عامری اردستان است. او نخستین معلم من در رنگرزی بود، کاری که پیشه من در روزگار بازنشستگی شد.
زندگی دوران کودکی‌ام فقیرانه و روستایی بود. در آن زمان اردستان یک مدرسه داشت: دبستان و دبیرستان سینا که دبستانش در سال ۱۳۱۴ تأسیس شد. جالب است بدانید که این معلم و مؤلف کلاس اولی، خودش کلاس اول را نخوانده است! در ده سالگی به مدرسه رفتم و چون سنم بالا بود، در کلاس دوم نشستم و خودم را به هر زحمتی بود، کشاندم و به کلاس رساندم. البته زحمت و همراهی آموزگار هم کارساز بود. مدرسه ما آن زمان چند آموزگار خوب داشت که همه گمنام مردند. اما یادشان و نام نیک‌شان در دل بچه‌های اردستان زنده است.
از کلاس سوم دبستان به بعد، تابستان‌ها به تهران می‌آمدم و میوه فروشی می‌کردم و خرج مدرسه‌ام را درمی‌آوردم. در آغاز پاییز به اردستان برمی‌‌گشتم و به درس خواندن ادامه می‌دادم. به همین ترتیب، تا کلاس نهم و در واقع سیکل اول دبیرستان را در اردستان درس خواندم. بعد به تهران آمدم و وارد دانشسرای مقدماتی شدم.
در سال ۱۳۳۲ از دانشسرای مقدماتی دانش‌آموخته شدم. کارم را از روستاهای درکه آغاز کردم و در سال ۱۳۳۴ به شوق ادامه تحصیل در دانشگاه، دیپلم ادبی گرفتم و همان سال وارد دانشکده معقول و منقول شدم. بیش از یک سال در آنجا درس نخواندم، اما از استادان بزرگی چون دکتر زرین‌کوب بسیار آموختم.
با آشنایی با دکتر حمیدی بود که بیشتر شیفته کار تدریس و درس روان‌شناسی شدم که دکتر هوشیار درس می‌داد. با وجود این، در حال و هوای معلمی، رشته معقول و منقول را رها کردم و در سال ۱۳۳۷ با تشکیل نخستین دوره رشته آموزش ابتدایی وارد دانشسرای عالی شدم و از آنجا لیسانس گرفتم.
سپس آموزگار کلاس اول و معلم آموزگاران کلاس اولی شدم. انگار به تلا‌فی اینکه کلاس اول را نخوانده بودم، کلاس اولی شدم. از بچه‌‌‌هایش گرفته تا معلمش و کتابش و خواندنی‌هایش و صداکشیدن و خط زمینه‌ای برای تخته سیاهش... .
به هر طرف که کاری و جبهه‌ای برای تلاش و سوادآموزی بود، کشیده شدم. در برنامه تربیت سپاه دانش و مبارزه با بی‌سوادی به همه جای ایران سفر کردم. فعالیت در سپاه دانش و بعد مبارزه با بی‌سوادی به اندازه‌ای همه‌جانبه و گسترده بود که به ناچار در سال ۱۳۵۲ در بیست و یکمین سال خدمت بازنشسته شدم. کارهای اصلی و تربیت معلم را پس از بازنشستگی انجام دادم.
در مرکز آموزش روستایی گرمسار و قاینات و آموزش روستایی شهرکرد و جیرفت آموزگار تربیت کردم و هنوز شاگردهایم بهترین معلم‌ها هستند. به تمام آموزگاران روستاها که در پیکار با بی‌سوادی کلاس داشتند، آموختیم که یک کتاب با نام دهنامه با دانش‌آموزان خود بنویسند، کتابی درباره روستا و محله خود. این کتاب‌ها که میراث فرهنگی این سرزمین‌اند، هنوز باید در کتابخانه‌ها باشند. اگر بگویم ده هزار جلد کتاب به این شکل نوشته شد، باورتان نمی‌شود.
روش نگارش دهنامه‌ها به این ترتیب بود که وقتی شاگرد حروف الفبا را یاد گرفت، می‌بایست همه چیز را بنویسد و بخواند. هدف ما این بود که مواد خواندنی محیطی تولید کنیم. شاگرد الشتری با آنچه که در تهران نوشته می‌شود، آشنا نیست. پیشنهاد ما به آموزگاران این بود که نترسند، مؤلفان کتاب هم آدم‌هایی معمولی و عادی‌اند، تو هم می‌توانی با آنچه در محیط پیرامون خود داری، به کمک شاگردانت کتاب بنویسی و مواد خواندنی تولید کنی. در هر مرکزی هم دستگاه تکثیر بود. خوب، شاگرد می‌گفت چه طور کتاب درست کنیم؟ کتاب را با خودش درست می‌کردیم. می‌گفتیم مهمترین چیزی که می‌توانی بنویسی، این است که کجا زندگی می‌کنی و کجا درس می‌دهی؟ این ده چند خانوار دارد؟ مردم ده از چه راهی زندگی می‌کنند؟ هر کدام از این کتاب‌ها، یک دهنامه است و آمار ده را دارد. هنوز هم می‌توانیم چنین کارهایی بکنیم، به شرط اینکه وزارت آموزش و پرورش بخواهد این کار را بکند و اجازه بدهد که معلم این کار را بکند و معلم را برده کتاب درسی خود نکند، بلکه او را یک واحد و یک انسان مبتکر بداند، انسانی که فکر می‌کند. به معلم مهارت بیاموزد تا دهنامه بنویسد. در فارس بیش از سه هزار دهنامه و مطالب گوناگون نوشتیم.
اگر بپرسید برای آموزش ابتدایی چه کرده‌ام؟ می‌گویم کاری را که من برای آموزش ابتدایی کردم، تنظیم نتیجه کار و زحمت‌های دیگر پیشکسوتان و تدوین آن در کتاب کلاس اول است. از سال ۱۳۴۴ خط زمینه را به کتاب درسی وارد کردیم.
کار عملی و روشی که در مراکز تربیت معلم در منطقه‌‌های گوناگون تهران اجرا می‌شد، پشتوانه منطق خط زمینه برای سوادآموزی بود. البته عده‌ای میگفتند می‌شود و عده‌ای میگفتند نمی‌شود. آقای سلیم نیساری هم زمانی که تدریس یک کلاس اول را بر عهده گرفت، این کار را در کلاس خودش انجام داد. اما سرانجام این روش به طور کامل در کتاب فارسی کلاس اول در سال ۱۳۴۴ پیاده شد. خط نوشتاری نشانه قراردادی صداست. ما در فارسی ۲۸ حرف داریم و ۲۸ شکل هم لا‌زم داریم. در همان آغاز راه سوادآموزی و صوت‌آموزی باید به جایی برسیم که شاگرد دیوار را بگوید دی- وار، دی- و- ا - ر و صوت‌ها را تشخیص بدهد. بگوید هر کلمه چند صدا دارد. برای اینکه روش از معلوم به مجهول است. مرحله بعد این است که به او بیاموزیم شکل این صدا چیست و آن را چطور بنویسیم. پس یک خط به نام خط زمینه می‌گذاریم که یک خط بالا و یک خط پایین دارد. حالا اگر خواستیم بنویسیم خ، می‌گوییم اگر آخر کلمه نباشد، خ غیر آخر است و اگر آخر بیاید، خ آخر است و شکل نوشتنش این است که هر چه دنباله‌اش روی خط زمینه کشیده شود، حرف بعدی به آن می‌چسبد و هر چه روی خط زمینه کشیده نشده باشد، حرف بعدی به آن نمی‌چسبد. اینها تکنیک‌های ساده‌ای بود که پیدا شد و یکی از کسانی که در عملی شدن آن بسیار تأثیرگذار بود، هرمز وحید، متصدی چاپ کتابهای درسی بود. مخالفان میگفتند خط زمینه و این مباحث در کتاب نیاید، چون کل روش را تغییر می‌داد و موافقان میگفتند کوچک و بزرگ معنی ندارد. اگر بزرگ ب این است، کوچک آن باید به شکل ب باشد که تصور منطقی بچه از کو چک و بزرگ است.
پیش از اینکه حتی من باسواد شوم، دو کار کرد: صوت آموزی و از معلوم به مجهول رسیدن. اما چون کتابش را با حروف معمولی (روزنامه‌ای) چاپ می‌کرد و خط زمینه نداشت، معلم و دانش‌آموز، هر دو در نوشتن سردرگم بودند و نمی‌دانستند از کجا شروع و به کجا ختم کنند. خط زمینه مثل یک مسیر، جهت آنها را روشن کرد.
اما این که من چگونه به این خط رسیدم، باید بگویم که کتاب سواد چراغ هدایت نوشته دکتر محمدباقر هوشیار راهنمای من بود. استدلا‌ل‌های بسیار منطقی و خودمانی و دلنشین مرحوم داعی‌الا‌سلا‌م خیلی به دلم نشست. منبع دیگرم هم نقاشی‌های خود بچه‌ها بود. نقاشی بچه‌ها خط مستقیم است. نقش و نگار روی زیلوها هم با الهام و شبیه نقاشی بچه‌‌هاست. حتی روی زیلو می‌توانید این را ببافید، یکی دیگر هم خط کوفی. کتابهای پیش از صفویه همه به خط نسخ بودند. من عقیده دارم که کتاب را باید با خطی بنویسیم که بچه‌ها می‌نویسند.
خط کتاب کلاس اول (؟۱۳۴) خط مرحوم یزدانی و سپس استاد زرین‌کلک است. این خط در عین حال که نسخ است، در سنجش با خطی که من و شما می‌نویسیم یا می‌گویید بچه‌ها می‌نویسند، ضخامت دارد. به نظر من این ضخامت به میزان ضخامت مدادی است که بچه‌ها با آن می‌نویسند و همین نقش و خط بچه‌ها در بازی آنها نیز پیداست. این لی‌لی را کدام معلم ورزش در کدام مدرسه یاد داده است؟ بچه‌ای از بچه دیگر یاد گرفته است. به نظر من،سوادآموزی مثل لی‌لی بازی کردن است. همان طور که بچه لی‌لی را از دوستش یاد می‌گیرد، سواد را نیز از هم‌شاگردی خود می‌آموزد.
نقش معلم در صوت‌آموزی بسیار مهم است. اگر در دوره آمادگی و در زمینه چند حرف اول، معلم خوب کار کند، بعد از آن دیگر بچه‌ها خود به خود حرکت می‌کنند. واقعیت این است که چهار پنج تا بچه باهوش‌تر از معلم یاد می‌گیرند و بقیه بچه‌ها با آن چند تا همنوایی می‌کنند و یاد می‌گیرند. معلم می‌گوید: بز، میز، پیاز، غاز، صدای آخر چیست؟ چند نفر کشف می‌کنند ز و بقیه با او هم آواز می‌شوند.
یکی از کمبودهای آن دوره در زمینه زبان‌آموزی، بی‌توجهی به کودکانی بود که زبان مادریشان زبان فارسی نبود. تنها صمد بهرنگی و آقای افخمی در کمیته پیکار با بی‌سوادی در این زمینه کارهایی کردند. پایه کار این بود که واژگان مشترک میان آذری و فارسی و دیگر لهجه‌ها را پیدا کنیم. باید توجه داشته باشیم که ما یک زبان‌آموزی داریم و یک سوادآموزی در زبان‌آموزی. ۹۰ درصد، واژگان فارسی اصیل را در کردی داریم. در اصل مشکل نداریم. به نظر من بهترین راه این است که کار را با نام ابزارهایی که دست‌ساز بشر و در زبان ما مشترک‌اند، شروع کنیم، مثل سماور، میز، کتاب و... .
- برگرفته از کتاب تاریخ ادبیات کودکان؛ ادبیات کودکان در روزگار نو، جلد نهم، صفحه ۹۳۲
گونه خبر: خبرهای فرهنگ و آموزشکلیدواژه: عباس سیاحیآموزش الفباهنر رنگرزیزبان آموزی پایهادبیات کودکانسواد پایهآموزش سواد پایهمنبع: محمدی، محمدهادی و قایینی، زهره. تاریخ ادبیات کودکان ایران: ادبیات کودکان در روزگار نو. تهران: نشر چیستالینک کوتاه: https://ketabak.org/c94a6
نوزدهمین شماره ماهنامه داروگ با حال و هوای عید منتشر شد
نوزدهمین شماره ماهنامه داروگ (اولین نشریه نوجوانان دوستدار محیط‌زیست) اسفندماه ۱۳۹۶ منتشر شد.
مطالب اصلی نوزدهمین شماره ماهنامه داروگ به روز درخت و درختکاری با عنوان «چه درختی بکاریم، روز درختکاری» و نگاهی به انیمیشن کوکو(coco)اختصاص داده شده است. همچنین بخشی از مطالب این شماره به موضوعات محیط زیستی عید نوروز اختصاص یافته است.
داروگ نخستین روز اسفندماه با حال و هوای شب عید و مطلبی خواندنی درباره خانه تکانی و بچه‌ها آغاز می‌شود. یکی دیگر از مطالبی که بوی عید می‌دهد، با این عنوان بچه‌ها را به خلاقیت فرا می‌خواند: «کارت تبریک خاص خودتان را درست کنید». آشنایی با جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی «ژئو پارک قشم» هم در آستانه برنامه‌ریزی برای تعطیلات نوروزی مطلبی بجاست که در بخش طبیعت‌گردی آمده است. سبزه شب عید و مطلبی تحت عنوان «جای سمندر در سفره هفت سین نیست» از دیگر مطالب این شماره است. این مطلب به طور جامع مخاطبان را با «شنگ» یا سمور آبی و ویژگی‌های زیستی‌اش آشنا می‌کند.
در نوزدهمین شماره ماهنامه داروگ می‌خوانید:« وحشی‌گری با حیات‌وحش ممنوع!»
« چگونه پرندگان را به خود نزديک کنيم؟»
«۲۰ حيوانی که دوستشان خواهيد داشت!»
« بازی ورزشی- محیط زيستی».
علاقهمندان می‌توانند نوزدهمین شماره ماهنامه داروگ را با قیمت ۵۰۰۰ تومان از دکه‌های روزنامه‌فروشی تهیه کنند.
گونه خبر: خبرهای فرهنگ و آموزشکلیدواژه: نوزدهمین شماره ماهنامه داروگماهنامه داروگنشریه نوجوانانمجله برای نوجوانانحفاظت از محیط زیستلینک کوتاه: https://ketabak.org/pl5fy
ایده خلاقانه‌ای دانش‌آموزان روستایی را در خاش کتابخوان کرده است
نخستین گروهی که کتاب گرفتند، کلاس درسشان تخته سیاه داشت؛ توی تیغاب، روستایی حوالی کارواندر، از توابع خاش. دورتادور کلاس نیمکت‌ها را چیده بودند؛ کل مدرسه همان بود، ۴ در ۵ مترمربع. دانش‌آموزان عبارت بودند از ۱۰ پسر و ۵ دختر. بزرگ‌ترینشان ١٠، ١٢ساله؛ کوچکترین ۵ساله. پسرها سن‌دارتر به نظر می‌رسیدند.
چرایش را باید احتمالا آنجا جست‌وجو کرد که اینجا دخترها زود شوهر می‌کنند؛ خیلی زود؛ قبل از ١٣سالگی حتی و خیلی طبیعی است که دخترهای این سنی، بچه داشته باشند، عوض سرکلاس نشستن و نقاشی‌کشیدن و کتاب جایزه‌گرفتن. پسرها سیه‌چرده بودند، با سرهای ماشین کرده و دخترها چادر و روسری پوشیده؛ لباس‌ها جملگی بلوچی. همگی بی‌حرف؛ شرموک. پیشتر «دکتر» گفته بود برایش نقاشی بکشند تا او بهشان جایزه بدهد؛ بار قبلی که برای بررسی وضع سلامتشان سر زده بود، نقاشی‌ها را رابط بهداشت به دست دکتر رسانده بود. الوعده وفا. زیاد منتظر نمانده بودند. دکتر با یک دسته کتاب توی دستش وارد کلاس شد؛ خوش‌وبش مختصری کرد. درباره نقاشی‌ها چیزکی پرسید، یکی دوتا نقاشی ممتاز را بالا گرفت و نشان داد و کتاب‌ها را قسمت کرد. همان‌جور که پشت نیمکت بودند، کتاب‌ها را گرفتند. تودار، نه خندیدند، نه تعجب کردند، نه سوالی پرسیدند. اول بارشان بود که جز کتاب درسی، کتاب دیگری می‌دیدند. سرها پایین. هیچ‌کس هدیه‌اش را ورق نزد؛ نگاهشان اما خیره بود به کتاب توی دست. تصویر روی جلد بعضی کتاب‌ها جذاب‌تر بود؛ بعضی ساده‌تر. لابد طبیعی بود بعضی کتابشان را کمتر دوست داشته باشند که دکتر رفت ته کلاس کتابهای باقیمانده را روی یک نیمکت گذاشت؛ گفت هرکس کتابش را دوست ندارد؛ بگذارد و هرکدام را دوست دارد، بردارد. بچه‌ها این پا، آن پا کردند. دکتر تکرار کرد. عاقبت یکی از پسرها بلند شد و یک کمی بعد باقی پشت‌سر او رفتند ته کلاس. از دم تخته سیاه و لوله را می‌شد دید. بین خودشان ریزریز می‌خندیدند و کتاب‌ها دست به دست می‌شد. نه انگار که همان بی‌حرف‌های چند دقیقه قبل‌اند. دخترها دیرتر رفتند. گویی محجوب‌تر از آن بودند که بخواهند هدیه/ تقدیرشان را عوض کنند. عاقبت آنها هم به جمع ته کلاس پیوستند. آنچه کودک‌بودن با خودش داشت، چیره شده بود به خجول‌بودن. کتابهای دلخواهشان را برداشتند و نشستند سر جایشان. اینها نخستین کتاب‌هایی بود که تیغاب به خودش می‌دید. لابد تاریخ همین‌جور ساخته می‌شود.
سربازهای کتابخوانهمه اینها از پزشک جوانی شروع شده که یک‌سالی هست اینجا زندگی می‌کند «سینا قدیمی»؛ مرد جوان در مرکز بهداشت کارواندر دوره سربازی می‌گذراند. ۵۰ کیلومتری خاش؛ از مناطق بلوچ‌نشین سیستان‌وبلوچستان. این‌جور که خودش می‌گوید؛ قصه برمی‌گردد به یکی دوماه پیش؛ وقتی دکتر از بچه‌ها خواست براش نقاشی بکشند، اسم خودشان و مدرسه‌شان و روستا را بنویسند و در ازاش کتاب بگیرند. به یکی دو تا مدرسه هم خودش سوژه داد. مدرسه روستای کارواندر زودتر از باقی منطقه در جریان این اتفاق قرار گرفته بود. احتمالا چون نزدیک‌ترین مدرسه به مرکز بهداشت بود «چابک که باشی پای پیاده می‌شود پنج دقیقه‌ای از مرکز بهداشت به مدرسه رسید.» دکتر می‌گوید.
مدرسه در هیجاندخترهای مدرسه کارواندر بی‌تابند. دم در خروجی مدرسه، زیردرخت ایستاده‌اند و تندتند حرف می‌زنند. مدرسه به نسبت این حوالی بزرگ است و چند کلاس درس به‌علاوه یک دفتر دارد. ساختمان جدید مدرسه را درست کنار ساختمان قدیمی ساخته‌اند. سوال‌های دخترها تمامی ندارد. دلشان می‌خواهد دکتر زودتر برنده‌های مسابقه نقاشی را اعلام کند. نوجوان‌اند و تعداد قابل توجهی‌شان سرزباندار. بیشترشان می‌گویند نمی‌خواهند زود شوهر کنند؛ می‌خواهند بروند دانشگاه و دکتر شوند؛ یکی هم دوست دارد معلم باشد. بچه‌ها راستی‌راستی نگران‌اند. دکتر تأکید کرده گل و کوه نکشند؛ یک کمی خلاق‌تر باشند؛ کپی هم نکنند. «فایزه؛ کلاس ششمی» می‌گوید: «بعضی‌ها داده‌اند باباهاشان نقاشی بکشند؛ دکتر هم چیزی نمی‌داند. تکلیف چیست؟»... «فاطمه» و «لعیا» هم نگران‌اند. می‌گویند که نکند پارتی‌بازی بشود. پیداست این قصه موجی از هیجان با خودش آورده. البته که واضح است توی روستایی که ۵۰کیلومتر تا شهر کوچکی مثل خاش فاصله دارد، نه فروشگاه دارد، نه کتابخانه، نه حتی یک نانوایی، کتاب‌ها و نقاشی‌ها و مسابقه‌ها و جایزه‌ها یک رخداد هیجان‌انگیز به حساب می‌آیند.
مشکل سرنوشت محتوم است؛ نه فقر«سینا قدیمی» هرچند که کم‌حرف است اما می‌گوید که مدتی پیش از همان مدرسه نزدیک مرکز بهداشت کارواندر شروع کرده و حالا «کتاب برابر نقاشی» حسابی گسترده شده است. از دکتر می‌پرسم از کجا این فکر به سرش زده که به بچه‌ها کتاب بدهد؟ چرا کتاب؟ چرا اسباب‌بازی نه؟ این‌جور پاسخ می‌دهد: «برای یک بچه در بسیاری نقاط بلوچستان، دنیایی بیرون از بلوچستان وجود ندارد. این‌جور براش تعریف شده از قبل که همه چیزی که در زندگی وجود داره، همین جایی است که در آن به دنیا آمده؛ زندگی می‌کند و دیر یا زود می‌میرد. آفتاب از سراوان طلوع می‌کند و در زاهدان غروب. همیشه همین بوده و همیشه همین خواهد بود. این بزرگترین مشکل بلوچستان است؛ نه فقر.»
«قدیمی»، توی این حرف‌ها سوال دیگر من را هم پاسخ می‌دهد: «این که چرا کتاب؟ در جایی که برای یک پزشک احتمالا وضع جسمی بچه‌ها مهمتر است. تغذیه؛ مکمل‌های رشد آن هم در منطقه‌ای که بیشتر بچه‌ها سوءتغذیه دارند و قد و وزنشان زیرخط معمول نمودارهای استاندارد است.»
ظاهرا پزشک جوان می‌خواهد همه تلاشش را برای «تغییر» نگاه کودکان بکند: «تا زمانی که دنیا همان دنیایی باشد که ١٠سال پیش، ١٠٠سال پیش، ۵۰۰سال پیش بوده؛ هیچ چیز عوض نخواهد شد.»
گنبد آهنیناگر بخواهیم دقیق‌تر ببینیم، این‌جور که «قدیمی» می‌گوید؛ داستان کتاب در برابر نقاشی از خیلی قبل کلید خورده: «اول‌ها که آمده بودم اینجا، مثل هرکس دیگری از خودم می‌پرسیدم چرا این همه آدم هر روز در جنگ طایفه‌ای کشته می‌شوند؟ اصلا مگر می‌شود؟ کم‌کم فهمیدم چرا. چون این حباب، این گنبد آهنین هنوز هم روی بلوچستان هست. این گنبد نمی‌گذارد چیزی تغییر کند. پس باید بشکند. اینترنت که نیست، پس شاید کتاب‌خوندن بتواند دنیای بیرون از گنبد را به بچه‌ها نشان دهد. یک‌نفر باید چیزی را تصور کند پیش از آن‌که بتواند آن را بسازد. این است که می‌خواهم برای بچه‌ها کتاب بخرم و به آنها بگویم که دنیا را نقاشی کنند، خیالش کنند و تلاش کنند بسازندش.»
عبور از مرز ١٠٠٠بعد از یک فراخوان ساده روی اینستاگرام، تعداد قابل توجهی کتاب و لوازم‌التحریر به روستای کارواندر می‌رسد و البته که خیلی از فرستنده‌ها پیش از این اسم این روستا هم به گوششان نخورده است. بعد از حدود دوماه‌ونیم، تعداد کتاب‌ها مرز هزار نسخه را رد می‌کند؛ چیزی که پزشک جوان می‌گوید هرگز تصورش را هم نمی‌کرده و براش چیزی شبیه رویا بوده. تعداد دانش‌آموزان زیرنظر دکتر، حدود ٩٠٠نفر هستند که با این اوصاف هرکدام می‌توانند یک کتاب داشته باشند. کتاب‌ها از تهران، شیراز، گرگان، رشت، یزد و خیلی جاهای دیگر رسیده‌اند. کنار آنها تعداد قابل توجهی جامدادی و لوازم‌التحریر هم هست. دکتر می‌گوید، بسیاری دانش‌آموزان روستاهای دورافتاده هیچ تصوری از جامدادی و این همه امکانات ندارند.
امیدی برای بلندترشدننزدیک ظهر بود و باید به یک مدرسه دیگر کتاب می‌رسید؛ روستای گورمردان. ٢٠دقیقه‌ای راه بود با اتومبیل. این یکی خیلی کوچک؛ ٢ در ۴متر شاید؛ با ۴ نیمکت و ٨ دانش‌آموز. اینها هم به غایت خجول و شرموک و کوچک. کلاس درس اینها تخته سیاه نداشت. بچه‌ها ریزنقش‌تر از سنشان بودند؛ کله‌ها باز هم تراشیده. اینها هم به غایت کم‌حرف. بچه‌ها هنوز نقاشی نکشیده بودند اما کتاب‌ها را گرفتند و قول دادند نقاشی‌ها را از طریق رابط بهداشت به دست دکتر برسانند. کلاس درس گورمردان تخته سیاه نداشت و پنجره‌اش هم شکسته بود اما عوضش ٨ دانش‌آموز این کلاس از غروب تعدادی کتاب داشتند که توی آنها کرگدن‌ها پرواز می‌کنند؛ مادربزرگ‌ها گنگستر می‌شوند و می‌شود به مرکز زمین سفر کرد.
قصه‌های زیادی بابت وجه تسمیه روستا سر زبان‌هاست، اما می‌گویند گورهایی کشف شده که طول آن از طول قد مردان دفن‌شده خیلی بلندتر بوده است؛ امیدی شاید برای بلندقدترشدن.
گونه خبر: گزارش‌هاخبرهای ترویج خواندن و ادبیات کودکانکلیدواژه: ترویج خواندنخواندن با کودکانکتابخوانیبلندخوانیکتاب کودکترویج کتابمنبع: روزنامه شهروند- شماره ۱۳۲۵ | ۱۳۹۶ شنبه ۳۰ دیلینک کوتاه: https://ketabak.org/y72uj
کاشت هویج با کمک بزرگترها
هویج یکی از سبزیجات مورد علاقه‌ی کودکان می‌باشد و کاشت آن در گلدان و چگونگی رشد و برداشت آن مطمئنا برای کودکان خیلی لذت بخش است. هویج در هوای سرد هم زنده می‌ماند و حتی می‌تواند یخبندان را نیز تحمل کند، اما در دمای بین ۱۲ تا ۲۳ درجه سانتی گراد بهترین عملکرد را دارد.گونه های زیادی از هویج وجود دارد و رنگ آن ممکن است سفید – زرد – نارنجی – قرمز – ارغوانی و یا سیاه (ارغوانی بسیار تیره) باشد.
ادامه مطلبکتاب «زیستن برای روشنگری» رونمایی شد
کتاب «زیستن برای روشنگری» شامل بررسی نیم‌سده کوشش‌های معصومه (فرنگیس) سهراب و یحیی مافی در حوزه فرهنگ کودکی که به قلم محمدهادی محمدی از سوی انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان منتشر شده است، با حضور پیشکسوتان، فعالان و علاقهمندان به حوزه ادبیات و فرهنگ کودک و نوجوان رونمایی شد.
در آیین رونمایی از کتاب «زیستن برای روشنگری» که عصر جمعه ۱۱ اسفندماه ۱۳۹۶ برگزار شد، در آغاز سوگند مافی، فرزند معصومه سهراب و یحیی مافی، به‌نمایندگی از خانواده مافی به میهمانان خوش‌آمد گفت و سپس زهره قایینی، سرپرست موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، به سخنرانی درباره فعالیت‌های موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان برای ثبت زندگینامه و فعالیت‌های کوشندگان فرهنگ کودکی پرداخت و در بخشی از سخنان خود گفت:
«ما در گستره فرهنگ کودکی راهی را پی گرفتیم در پژوهیدن ادبیات کودکان و زندگی کودکان. می‌دانستیم که دشوار سفری پیش رو داریم. راهی پرسنگلاخ و دشوار که وقتی پس از ده سال ده جلد تاریخ ادبیات کودکان را منتشر کردیم، دریافتیم که هنوز آغاز راهیم. دریافتیم در وادی شناخت، هیچ نمی‌شناسیم! از میان خاکسترها به ژرفای تاریخ باستان این سرزمین رفتیم تا در شهرهای سوخته و ویران‌شده، تنها نشانه‌هایی اندک از زیست کودک ایرانی به دست آوریم تا به ثبت برسانیم آنچه در دالان های تو در تو و هولناک تاریخ برکودک ایرانی گذشته است.
«از میان خاکسترها و غبار تاریخ، روشنگران تاریکی‌ها، رشدیه‌ها و باغچه‌بان‌ها را یافتیم، تا دفتر زندگی‌شان را به روی آیندگان بگشاییم و به سراغ ده‌ها شاعر و نویسنده و کوشنده ادبیات و هنر کودکان رفتیم که ماه‌ها یا سال‌های پایانی زندگی خود را طی می‌کردند... پروین‌ها ، توران‌ها ، معصومه‌ها و یحیی‌ها و به ثبت رساندیم آنچه بر آنها گذشت
«تا امید دوباره به سرزمینی آید که به گفته عطار، پرندگان کوچک‌اش خود را باور ندارند ، و نومید از رستن و آرمیدن ، ناتوان و شکننده‌اند.»
نوش‌آفرین انصاری، دبیر شورای کتاب کودک، نیز سخنرانی خود را با عنوان «یک عمر دوستی در شورای کتاب کودک و فرهنگنامه» آغاز کرد و با استناد به جلد هفدهم فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، از چگونگی شکل‌گیری شورای کتاب کودک با همکاری توران میرهادی و معصومه سهراب سخن گفت و به فعالیت‌های متعدد معصومه سهراب و یحیی مافی برای اعتلای فرهنگ کودکی اشاره کرد.
دکتر حسام‌الدین ارفعی، فیزیکدان و استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف و از نخستین دانش‌آموزان مدرسه مهران، دیگر سخنران آیین رونمایی از کتاب «زیستن برای روشنگری» بود. او درباره آموختن بزرگترین درس زندگی خود از یحیی مافی گفت:
«من از آقای مافی آموختم عشق یعنی چه. ایشان چنان از خانم مافی صحبت می‌کردند مانند جوان هجده‌ساله‌ای که امروز عاشق شده است و این بزرگترین درس زندگی من بود. فکر می‌کردم من چقدر شانس داشتم که زیر دست دو انسان عاشق بزرگ شدم و شاید کمی عشق را آموخته باشم. برای فرزندانم و همچنین شاگردانم هم همیشه آرزوی عشق می‌کنم، همان‌طور که آقا و خانم مافی زندگی کردند.»
مصطفی کریمی، از انجمن پژوهش‌های آموزشی پویا، از سخنران دیگر آیین رونمایی کتاب «زیستن برای روشنگری»، در بخشی از سخنان خود شیوه‌های تدریس و آموزش کودکان در مدرسه مهران را این‌گونه بیان کرد:
«پرسشی که می‌خواهم مطرح کنم این است که نظام آموزشی ما از تجربه‌های ارزشمند امثال خانم میرهادی، خانم سهراب و آقای مافی چه بهره‌ای برده است؟ چگونه است که ما این سرمایه‌های علمی، آموزشی و معنوی کشور خود را به سادگی کنار می‌گذاریم و از آنها می‌گذریم؟ گاهی می‌اندیشم که هر یک از ما در جزیره‌هایی دور از هم کار می‌کنیم و از هم بی‌خبریم. مدیران، برنامه‌ریزان و معلمان ما چقدر از تجربه‌ها و نوآوری‌های یکدیگر باخبر هستد؟ چرا کتابهای خانم میرهادی، خانم سهراب و آقای مافی و بسیاری دیگر از اندیشمندان ما در تربیت مربی به صورت رسمی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد؟ در اینجا اهمیت زیاد کار موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان روشن می‌شود که به قول خانم میرهادی کاری کردند کارستان!
«در مدرسه مهران برای اولین بار به ویژگی‌های مختلف کودکان، به‌ویژه توانایی‌های مختلف یادگیری کودکان توجه می‌شد؛ برای اولین بار به آموزش عملی کودکان، کارهای گروهی و مشارکتی توجه می‌شد. برای اینکه رشد همه جانبه کودکان مورد توجه قرار بگیرد، از انواع بازی‌های نمایشی در مدرسه استفاده می‌شد. کاهش فاصله بین معلم و اولیا، توجه به نظر دانش‌آموزان برای اولین بار در یک موسسه آموزشی در ایران مورد توجه قرار می‌گرفت. در فعالیت‌های آموزشی مدرسه مهران سه رویکرد در آموزش ریاضی مطرح بود شامل:
«روش استفاده از مدل‌سازی مستقیم در آموزش ریاضی، توجه نسبی به تفکر ریاضی به جای تاکید بر مهارت‌های عملیاتی شامل توجه به حل مسئله، استدلال و تفکر کودکان و آوردن مسائل عینی زندگی در طرح و حل مسائل ریاضی که برای اولین بار در مدرسه مهران انجام شد. تمام این جست‌وجوگری‌ها و یافتن راه حل‌‌ها به دنبال این پرسش هوشمندان آقای مافی شکل گرفت که چرا اکثر کودکان درس ریاضی را دوست ندارند.»
در بخش دیگر آیین رونمایی کتاب «زیستن برای روشنگری»، فیلم مستند «زیستن برای روشنگری» به نمایش درآمد. در این مستند که زنده‌یاد یحیی مافی خود روایتگر آن است، مختصری از زندگینامه یحیی مافی و معصومه سهراب پیش از آشنایی و سپس آغاز زندگی مشترک، تاسیس مدرسه مهران و نیز دیگر فعالیت‌هایی که دوش به دوش یکدیگر در حوزه فرهنگ کودکی انجام داده بودند، و همچنین گفت‌وگو با تعدادی از شاگردان سابق مدرسه مهران درباره تجربه‌های خود از تحصیل در این مدرسه به تصویر کشیده شده است. فیلم مستند «زیستن برای روشنگری» از سوی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان در سال ۱۳۸۶ تهیه شده است.
آخرین سخنران این مراسم، محمدهادی محمدی، نویسنده کتاب «زیستن برای روشنگری» بود که در پیوند با این کتاب و فیلم مستند آن سخنرانی کرد. محمدی در سخنان خود به بخشی از فیلم مستند «زیستن برای روشنگری» که بیان تجربه‌های شاگردان مهران از تحصیل در این مدرسه بود اشاره کرد:
«همه آن کودکان دیروز مدرسه مهران که با آنها گفت‌وگو شد، مدرسه خود را جایی مانند یک بهشت گم شده ترسیم می‌کنند. از نگاه و بر پایه نظریه‌های تربیتی کانت، مدرسه باید جایی سرشار از آرامش باشد و انرژی‌های درونی کودک را در جهت درست تخلیه و به رشد نیروهای درونی شان کمک کند.»
در پایان این مراسم از دست‌اندرکاران انتشار این کتاب سپاس و قدردانی شد.
نخستین چاپ کتاب «زیستن برای روشنگری» بهمن‌ماه ۱۳۹۶ از سوی انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان در ۳۵۲ صفحه رنگی گلاسه در شمارگان ۳۰۰۰ نسخه به بهای ۴۸۰۰۰ تومان منتشر شده است.
علاقهمندان جهت تهیه این کتاب و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره ۸۸۵۵۳۵۲۸-۲۱ تماس بگیرند یا به سایت www.hodhod.com مراجعه کنند.
.
گونه خبر: خبرهای فرهنگ و آموزشدر شهر چه خبرکلیدواژه: زیستن برای روشنگرییحیی مافیمعصومه سهرابتوران میرهادینوش آفرین انصاریتجربه های مدرسه داریشورای کتاب کودکفرهنگنامه کودکان و نوجوانانتاریخ ادبیات کودکانمحمدهادی محمدیزهره قایینیفرهنگ کودکیادبیات کودکادبیات کودکانرونمایی از کتابلینک کوتاه: https://ketabak.org/fy9zd
روز شاد با ریاضیات
نخستین چاپ کتاب «توران، دختر ایران» منتشر شد
انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان نخستین چاپ کتاب «توران، دختر ایران» نوشته محمدهادی محمدی را همراه با لوح فشرده‌ای حاوی فرازهایی از زندگی و مصاحبه‌های توران میرهادی به کارگردانی پویا دلیلی منتشر کرد.
کتاب «توران، دختر ایران» کتابی درباره توران میرهادی و جایگاه او به عنوان روشنگر و اندیشه‌مندی نهادگذار است. محمدهادی محمدی در اثر خود او را از برجسته‌ترین کوشندگان تحول در نظام کودکی در ایران دانسته که همگام با یاران و همراهان‌اش افق‌هایی بلند را برای پرواز نسلهای آینده آماده کرده است.
نویسنده در بخش نخست این کتاب به زندگی توران میرهادی و آموزگاران تاثیرگزارش پرداخته و در بخش‌های بعد برای روشن شدن نقش توران میرهادی در هدایت نهاد کودکی مدرن در ایران، به تعریف کودکی و نظام نهاد کودکی و سپس به صورت مشخص به کودکی در ایران و ویژگی‌های آن پرداخته است.
در بخش نهاد کودکی نیز نویسنده نهاد و انواع آن را در جوامع مدرن و پسامدرن معرفی کرده و شکل‌گیری نظام نهاد کودکی را مدیون رهایی آموزش و پرورش از نهاد دولت و دین دانسته است. وی در ادامه، از توران میرهادی به عنوان یک نهادگر و اندیشه‌مند نهادگذار یاد کرده است که برای انسانی‌تر و کودکانه‌تر کردن جامعه خود از جان مایه گذاشت و امروزه زندگی در بستر این مناسبات وام‌دار این بانوی فرهیخته است.
در نهایت کتاب «توران، دختر ایران» با دل‌نوشته‌‌ای از نویسنده اثر در رثای توران میرهادی، بانوی بزرگ دوستدار کودکان و از روشنگران تاریکی در این سرزمین پایان یافته است.
گفتنی است همراه با کتاب «توران، دختر ایران»، لوح فشرده‌ای شامل فرازهایی از زندگی و مصاحبه‌های توران میرهادی و نیز گفت‌وگو با یحیی مافی، ثریا قزل‌ایاغ و ... به کارگردانی پویا دلیلی از سوی انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان منتشر شده است.
نخستین چاپ کتاب «توران، دختر ایران» در شمارگان ۳۰۰۰ نسخه و با قیمت ۱۴۵۰۰ تومان به چاپ رسیده است. علاقهمندان برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این کتاب و تهیه آن می‌توانند به لینک‌های زیر مراجعه کنند:
گونه خبر: خبرهای فرهنگ و آموزشکلیدواژه: توران میرهادیشورای کتاب کودکادبیات کودکانثریا قزل ایاغیحیی مافیمحمدهادی محمدیتاریخ ادبیات کودکانکتاب کودکترویج خواندننهاد کودکیادبیات کودک و نوجوانلینک کوتاه: https://ketabak.org/wb1v8
استقبال پرشور کودکان و بزرگ‌سالان از هفته بلندخوانی
هفته بلندخوانی (دوم تا هشتم بهمن‌ماه ۱۳۹۶) با شعار «بلند بخوان! در هر زمان، در هر مکان!» با استقبال و همراهی بی‌نظیر کودکان، مربیان، آموزگاران، مادران و پدران، کتابداران و همه علاقهمندان به ادبیات کودکان برگزار شد.
کرمانشاه- مربی کانکس سرپل ذهاب
موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان به سبب باور قوی به روش بلندخوانی به‌عنوان یکی از موثرترین شیوه‌های علاقه‌مند کردن کودکان و نوجوانان به کتاب و رشد مهارت‌های خواندن در آنها، دوم تا هشتم بهمن‌ماه را به‌عنوان «هفته بلندخوانی» اعلام و از تمامی مربیان، آموزگاران، کتابداران، مادران و پدران و تمامی علاقهمندان دعوت کرد تا در این هفته هر روز دست‌کم ۱۵ دقیقه کتابی را برای کودکان خود با صدای بلند بخوانند.
خراسان جنوبی- بشرویه- مریم سلیمانی
کهگیلویه و بویراحمد- دهدشت- پارک- اسماعیل آذری
دوم بهمن‌ماه هم‌زمان با تولد سایت کتابک، تنها پایگاه مجازی ترویج کتابخوانی از سوی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، هفته بلندخوانی در شش مرکز در نقاط مختلف ایران افتتاح شد. انجمن حمایتی آموزشی محمودآباد شهرری و کانون نوید زندگی کوشا در استان تهران، مدرسه شهید عالی در روستای رادوچاهی زاهدان استان سیستان و بلوچستان، دفتر انجمن دوست‌داران ادبیات کودک و نوجوان در ملک‌شهر اصفهان، پیش‌دبستاتی سینا در شهرستان خوسف استان خراسان جنوبی و کتابخانه کودک محور «با من بخوان» در کانکس واقع در شهرستان سرپل ذهاب استان کرمانشاه، شش مرکزی بودند که به‌نمایندگی از موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، هفته بلندخوانی را افتتاح و برنامه‌های مختلفی را در پیوند با این هفته اجرا کردند.
تهران-بامبوک-موسسه خوانش
لندن- الا دو سال و نیمه برای برادرش می‌خواند
بر پایه اطلاعات گردآوری‌شده از سوی روابط‌عمومی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، نزدیک به ۲۰۰ موسسه، کتابخانه، مدرسه، مهدکودک و مرکز آموزشی کودکان در سرتاسر کشور به این فراخوان پاسخ مثبت دادند و عکس‌ها و فیلم‌های بلندخوانی با کودکان را در طول برگزاری این هفته ارسال کرده‌اند. افزون بر این، مادران و پدران، مربیان و آموزگاران علاقه‌مند بسیاری نیز به‌صورت مستقل به این هفته پیوستند و تجربه‌های خود را از بلندخوانی با کودکان با همه علاقهمندان به اشتراک گذاشتند.
گیلان- کلاچای- دبستان شریعت- مهدیه محرر
یزد-موسسه فرهنگی و هنری هرمان و بارمان- زینب رنجبر
در بسیاری از کشورهای جهان برای تاکید بر اهمیت بلندخوانی، روز یا هفته‌ای به بلندخوانی اختصاص داده می‌شود. بلندخوانی، خواندن کتاب برای کودکان با صدای بلند است. موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان که خود سال‌هاست در قالب برنامه ترویج کتابخوانی «با من بخوان» از روش بلندخوانی برای کودکان استفاده می‌کند و دستاوردهای باارزشی را در این زمینه کسب کرده است، از امسال بر آن شده است تا دوم تا هشتم بهمن‌ماه هر سال را به هفته بلندخوانی اختصاص دهد تا اهمیت این روش خواندن را به همه خانواده‌ها، مربیان و آموزگاران یادآوری کند.
در آینده کلیپ‌هایی از فیلم‌ها و تصاویر ارسالی شرکت‌‌کنندگان در هفته بلندخوانی از سوی سایت کتابک و کانال ادبیات کودکان منتشر خواهد شد.
اخبار درپیوند با هفته بلندخوانی را در لینک‌های زیر بخوانید:
- فراخوان «هفته بلندخوانی- ۲ تا ۸ بهمن‌ماه» منتشر شد
- به هفته بلندخوانی (دوم تا هشتم بهمن‌ماه ۱۳۹۶) بپیوندید!
- فیلم معرفی هفته بلندخوانی (دوم تا هشتم بهمن‌ماه ۱۳۹۶)
- فهرست کتاب هایی برای خواندن با کودکان به مناسبت هفته بلندخوانی
- بلندخوانی، اهداف و تکنیک‌های آن
- مراسم افتتاحیه «هفته بلندخوانی» در شش مرکز «با من بخوان» در نقاط مختلف ایران برگزار می‌شود
- فهرست سازمان‌ها و کانون‌هایی که به هفته بلندخوانی (دوم تا هشتم بهمن‌ماه) پیوسته‌اند
مازندران- روستای لنگا- مکتبخانه دکتر مُصاحب- مریم ندیمی
اصفهان- انجمن ایما- زهرا کرمی
البرز- کرج- دبستان شیده- نگین درخشنده
آذربایجان شرقی- تبریز- کتابخانه مرکزی تبریز- زینب وفایی
بوشهر- دارالقرآن حضرت زینب- لیلا زارعی
کرمان- سیرجان- رقیه ضیاءبخش
خراسان رضوی- مشهد- مدرسه ایران دانش- - لی‌لی بنوفامیل
خراسان شمالی- جرگلان
سمنان- دبستان مقداد- صدیقه تنده
کردستان- مریوان- مدرسه شکوفه روستای نی- شیوا محمدی
سیستان و بلوچستان- سراوان- دبستان سکینه- سمیه سلیمانی
فارس- کتابخانه عمومی استاد احمد نی ریزی- زهرا آسیابانی
قزوین- معلم کلایه- کتابخانه کودک‌محور با من بخوان- زیور اسکندری
هرمزگان- قشم- خانه مهارت درگهان- عاطفه دريانورد
مرکزی- سنجان- کتابخانه عمومی شهدای سنجان- حمیده مومنی فراهانی
مهاباد- گوکتپه- کتابخانه حامی روناکی مکریان- شیدا رسولی
گونه خبر: خبرهای با من بخوانکلیدواژه: هفته بلندخوانیتاریخ ادبیات کودکانموسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکانبلندخوانی با کودکانکتاب کودکترویج خواندنخواندن با کودکانکتاب خواندنخواندن کتابراهکارهای ترغیب دانش آموزان به مطالعه غیر درسیکتاب خواندن برای کودکانبلندخوانی چیستلینک کوتاه: https://ketabak.org/t924q
جست و جوی ردپای حیوانات
امروزه کودکان به دلیل آپارتمان‌نشینی و سبک زندگی شهری از طبیعت دور افتاده‌اند، نوروز می‌تواند فرصت مناسبی برای پیوند آنها با طبیعت باشد.
با آغاز تعطیلات بیشتر خانواده‌ها برای رفتن به سفر یا گردش‌های یک روزه برنامه‌ریزی می‌کنند. با انجام این فعالیت سفر و یا گردش با کودک‌تان را لذت‌بخش تر کنید.
یکی از فعایت‌های جالبی که در محیط های بیرون از خانه می‌توانید با کودک تجربه کنید، شناسایی ردپای حیوانات است.
ادامه مطلببرنامه «بازی بازی تا بهار...» در خانه دوستان آشنا برگزار می‌شود
موسسه خانه دوستان آشنا و موزه عروسک‌های ملل برنامه «بازی بازی تا بهار...» را به مناسبت فرارسیدن نوروز ۱۳۹۷ برگزار می‌کند.
در برنامه «بازی بازی تا بهار...» که ویژه کودکان ۴ تا ۶ سال برگزار خواهد شد، کودکان ساخت اسباب‌بازی، قصه‌گویی و پخت شیرینی‌های نوروزی را تجربه می‌کنند.
هزینه ثبت‌نام برنامه «بازی بازی تا بهار...» ۸۰۰۰۰ تومان است. این برنامه روز پنجشنبه ۱۰ اسفندماه ۱۳۹۶ از ساعت ۱۵ تا ۱۸ برگزار خواهد شد. علاقهمندان به ثبت‌نام و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره ۲۲۲۷۰۸۰۰-۲۱ و ۲۲۲۲۲۳۰۰-۲۱ تماس بگیرند.
مکان برگزاری: تهران، خیابان میرداماد، خیابان نفت جنوبی، کوچه تابان، پلاک ۱۱، طبقه سوم
موسسه فرهنگى خانه دوستان آشنا، موسسه ای است که با هدف ارتقاى سطح فرهنگى خانواده‌ها از راه علاقه‌مندسازى آنان به ادبیات فارسى و پررنگ کردن نقش زبان و ادب فارسى در به ظهور رساندن بلوغ فرهنگى خانواده‌ها تأسیس شده است. رویکرد آموزشى این موسسه در بخش کودکان و نوجوان، آموزش غیرمستقیم ادبیات از راه هنر است.
گونه خبر: در شهر چه خبرکلیدواژه: بازی بازی تا بهارنوروز ۱۳۹۷شیرینی های نوروریکاردستی برای نوروزساخت اسباب بازیبازی با کودکانخانه دوستان آشناموزه عروسک های ملللینک کوتاه: https://ketabak.org/3n1v5
جشن ششمین دوره اهدای نشان لاک‌پشت پرنده برگزار می‌شود
جشن ششمین دوره اهدای نشان لاک‌پشت پرنده روز یکشنبه ششم اسفندماه ۱۳۹۶ با حضور ۵۰ نویسنده، تصویرگر و مترجم در شهرکتاب مرکزی برگزار می‌شود.
در این جشن، بهترین کتابهای مخاطبان کودک و نوجوان در سال ۱۳۹۵ برگزیده خواهند شد و نشان‌های طلا، نقره و ویژه لاک‌پشت پرنده، در آیینی با حضور گروهی از نویسندگان، تصویرگران، مترجمان و ناشران کتاب کودک و نوجوان، به پدیدآورندگان این کتاب‌ها و چهره‌های موثر در زمینه فرهنگ و کتاب کودک و نوجوان اهدا خواهد شد.
گفتنی است کتاب «همایش پرندگان» اثری از پیتر سیس با ترجمه زهره قایینی نیز از سوی انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، نامزد دریافت نشان لاک‌پشت پرنده در ششمین دوره اهدای نشان این جایزه اعلام شده است. همچنین از این انتشارات، کتاب «المر» اثر دیوید مک‌کی با ترجمه هورزاد عطاری نیز به فهرست زمستانه نشان لاک‌پشت پرنده راه یافته است.
امسال همچنین در ششمین دوره اهدای نشان لاک‌پشت پرنده، مسابقه صورتک و لباس شخصیت‌های کتابهای کودک و نوجوان برای کودکان و نوجوانان نیز برگزار خواهد شد.
برای حضور در این مسابقه کودکان و نوجوانان به همراه خانواده خود، صورتک یا لباس شخصیت‌های کتابهای کودک و نوجوانی که دوست دارند و با آنها خاطره دارند، طراحی می‌کنند و به شکل یکی از شخصیت‌های کتاب‌ها دربیایند و در جشن شرکت خواهند کرد.
همچنین در این مراسم از گلی امامی و بهروز غریب‌پور، دو چهره مؤثر در فرهنگ و کتاب کودک و نوجوان ایران نیز تقدیر خواهد شد.
ششمین دوره اهدای نشان لاک‌پشت پرنده روز یکشنبه ششم اسفندماه ۱۳۹۶ از ساعت ۱۸ در شهرکتاب مرکزی واقع در تهران، خیابان دکتر شریعتی، بالاتر از تقاطع شهید مطهری، نبش کوچه کلاته برگزار خواهد شد.
حضور برای تمامی علاقهمندان به ویژه کودکان و نوجوانان در این جشن آزاد است.
گونه خبر: در شهر چه خبرلینک کوتاه: https://ketabak.org/443m3
مرکز اکتشاف کتابخانه کودکان کوئینز (Queens)
گروه معماری Lee H. Skolnick Architecture با همراهی شرکت ۱۱۰۰Architect، کتابخانه ای منحصر به فرد تحت عنوان مرکز اکتشاف به ساختمان مرکزی کتابخانه کوئینز، اضافه کرده است. این کتابخانه روی سه سطح از علوم، متمرکزاست و شامل ایستگاه نمایشگاه تعاملی، سالن علوم نیویورک و موزه کودکان بروکلین می‌باشد.
ادامه مطلبروز جهانی زبان مادری ۲۰۱۸ فرصتی برای شناساندن تنوع زبانی
روز جهانی زبان مادری ۲۱ فوریه هر سال برابر با دوم اسفندماه با هدف افزایش آگاهی‌های عمومی درباره زبانشناسی و تنوع فرهنگی و زبانی در سرتاسر جهان گرامی داشته می‌شود. امسال روز جهانی زبان مادری با شعار «تنوع زبانی و چندزبانی برای توسعه پایدار» جشن گرفته می‌شود.
در روز جهانی زبان مادری بر اهمیت حفظ تمام زبان‌های مادری که در سرتاسر جهان صحبت می‌شوند، تاکید می‌شود. در جهان بیش از هفت‌هزار زبان وجود دارد. به گزارش یونسکو به طور میانگین در هر دو هفته، یک زبان از جهان محو می‌شود که همراه با آن کل میراث فرهنگی و فکری مربوط به آن زبان نیز از بین می‌رود. بر همین اساس سازمان یونسکو نزدیک به بیست‌سال است که می‌کوشد از ناپدیدشدن زبان‌ها و به دنبال آن تنوع فرهنگ‌ها جلوگیری و تنوع زبانی را در جهان حفظ کند.
سازمان یونسکو امسال به مناسبت هفتادمین سالگرد اعلامیه حقوق بشر، یکی از جمله‌های برجسته این اعلامیه را یادآور می‌شود که بیان می‌کند «هیچ تبعیضی نباید بر پایه زبان شکل گیرد» و ترجمه این اعلامیه را به ۵۰۰ زبان جهان جشن می‌گیرد.
بنابر پیشنهاد سازمان یونسکو بهتر است این روز در مدرسه‌ها نیز جشن گرفته شود. آموزگاران در روز جهانی زبان مادری می‌توانند کودکان را تشویق کنند تا از زبان مادریشان برای معرفی خود و صحبت درباره خانواده و فرهنگشان استفاده کنند. آموزگاران همچنین بهتر است به دانش‌آموزان اجازه دهند تا به زبان مادریشان برای سایر دانش‌آموزان شعر بخوانند، داستان بگویند و همچنین نقاشی بکشند و زیر آن نقاشی جمله‌ای به زبان مادری خود بنویسند.
تاریخچه روز جهانی زبان مادریدر سال ۱۹۵۲ دانشجویان دانشگاه‌های مختلف شهر داکا، پایتخت امروزی کشور بنگلادش، که در آن زمان پاکستان شرقی نامیده می‌شد و هنوز مستقل نشده بود، در جهت تلاش برای ملی کردن زبان بنگالی به عنوان دومین زبان پاکستان (در کنار زبان اردو) تظاهراتی مسالمت‌آمیز در شهر داکا به راه انداختند. به دنبال این حرکت دانشجویان، پلیس به آنها تیراندازی کرد و عده‌ای از آنها را کشت. پس از استقلال بنگلادش از پاکستان و به درخواست این کشور، برای اولین بار سازمان یونسکو در ۱۷ نوامبر سال ۱۹۹۹ روز ۲۱ فوریه (برابر با دوم و گاهی سوم اسفند) را روز جهانی زبان مادری نامید و از سال ۲۰۰۰ این روز در بیشتر کشورها گرامی داشته می‌شود و برنامه‌هایی در ارتباط با این روز برگزار می‌گردد.
گونه خبر: خبرهای فرهنگ و آموزشدر دنیا چه خبرکلیدواژه: روز جهانی زبان مادریزبان مادریروز جهانی زبان مادری ۲۰۱۸تنوع زبانیتنوع فرهنگیفرهنگ مللمنبع: International Mother Language Day: A Day To Celebrate Multilinguism Around The Worldروز جهانی زبان مادریلینک کوتاه: https://ketabak.org/2j9pfاین یک کتاب است
آلفونس اُبری
پیت گربه هه
در خانه کمپوست درست کنیم
تابه‌حال درباره کود کمپوست شنیده‌ای؟ ساخت کود کمپوست روش خوبی برای تبدیل زباله‌های تر به ماده‌ای مفید، استفاده‌ی مجدد از دورریختنی‌ها و حفاظت از محیط‌زیست است. بهترین جا برای ساخت کمپوست خانگی گوشه‌ای از خاک باغ یا باغچه است، اما اگر چنین امکاناتی نداریم، در خانه هم می‌شود کمپوست درست کرد. فرمول ساخت کمپوست در خانه، مثل همه کمپوست‌های دیگر، زباله‌ی تر، رطوبت، گرما و زمان است.
ادامه مطلببستههای نوروزانه‌ی کتاب هدهد
لینک خرید بسته‌های ۲-۰ سال
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی نوزاد
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۲-۰ سال (۱)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۲-۰ سال (۲)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۲-۰ سال (۳)
لینک خرید بسته‌های ۶-۳ سال
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۶-۳ سال (۱)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۶-۳ سال (۲)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۶-۳ سال (۳)
لینک خرید بسته‌های ۹-۷ سال
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۹-۷ سال (۱)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۹-۷ سال (۲)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۹-۷ سال (۳)
لینک خرید بسته‌های ۱۲-۱۰ سال
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۱۲-۱۰ سال (۱)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۱۲-۱۰ سال (۲)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۱۲-۱۰ سال (۳)
لینک خرید بسته‌های ۱۳ سال به بالا
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۱۳ سال به بالا (۱)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۱۳ سال به بالا (۲)
نوروزانه‌ی کتاب هدهد – بسته‌ی ویژه‌ی ۱۳ سال به بالا (۳)
کانال کتاب هدهد
@hodhod_book
نوشته بسته‌های نوروزانه‌ی کتاب هدهد اولین بار در کتاب هدهد پدیدار شد.
