«کارتهای مهارتهای شناختی: نامواژههای بدن من» دارای ۱۲ کارت تصویری است که هر کارت یکی از اعضای بدن را به کودک خرسال میشناساند.
بسیاری از مادرها و پدرها از شش ماهگی به بعد، هنگامی که کودک شروع به شناخت اندامهای بدنش میکند، از او میپرسند: چشمات کو؟ دهانت کو؟ مویت کو؟ و کودک که هنوز نمیتواند حرف بزند، با اشاره آنها را نشان میدهد. نام واژههای اندامهای بدن، از نخستین واژههایی است که کودک در همکنشی با بزرگسال یاد میگیرد. این کارتها که هر کدام اندامی را به کودک نشان میدهند، ابزار مناسبی هستند تا مادر یا پدر با نشان دادن هر کارت نام آن را بلند و شمرده برای کودک بازگو کند و از او بخواهد با دستهایش آن اندام را نشان دهد. یعنی با سادهترین شکل از زبان اشاره که زبان حرکتی–مفهومی است با بزرگترها ارتباط برقرار کند. این ارتباط سبب آرامش بیشتر کودک نیز میشود. به تدریج با بزرگ شدن کودک، یاد میگیرد چگونه آن نام را نیز ادا کند و در عین حال متوجه میشود نامی که برایش خوانده میشود در زیر هر تصویر نوشته شده است.
بستهی «نام واژههای اندامهای بدن» نیز که سبب یادگیری واژههای بیشتر از سوی کودک میشود، در رده بستههای فعالیت مهارتهای سواد شکوفایی قرار میگیرند. هنگامی که کودک توانست حرف بزند، پاسخهایی که از کودک میگیرند همه در چارچوب زبان اشاره طبیعی قرار دارد.
عکاس: علی محمد گنجعلی خان