تا پیش از سال ۱۳۳۸، قوانین ایران درباره مجازات کودکان بزهکار، برگرفته از قوانین سال ۱۸۱۲ میلادی قانون جزای فرانسه بود که در آن قانون، کودکان مجرم، مجرم کوچک تلقی می‌شدند و به همان نسبت مجازات کمتری برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شد. ...
در سال ۱۳۳۴ کمیسیونی در دادگستری تشکیل شد و نخستین طرح دادگاه‌های ویژه کودکان بزهکار آماده شد، اما این طرح نارسا بود. سرانجام در سال ۱۳۳۸ در زما معاونت عاملی، طرح پیشین دوباره بررسی شد و به صورت یک لایحه کامل از طرف دولت به مجلس رفت که در کمیسیون مشترک دادگستری دو مجلس مطرح و به تصویب رسید.
در متن قانون پیش‌بینی شد که در کنار تشکیل این دادگاه‌ها، کانون‌های اصلاح و تربیت نیز بنیاد نهاده شوند. از آنجا که اجرای این قانون مشروط به تشکیل کانون‌های اصلاح و تربیت شد، دادگاه‌های اطفال بزهکار تا تشکیل نخستین کانون اصلاح و تربیت در شهر تهران برگزار نشد. در سال ۱۳۴۷ پس از گشایش کانون اصلاح و تربیت در حاشیه غربی شهر تهران، دادگاه‌های اطفال فعالیت خود را آغاز کردند.
