در سال‌های آغازین دهه ۱۳۰۰، کودکان از هیچگونه حقوق شهروندی برخوردار نبودند. آنان نخستین قربانیان تنگدستی و عقب‌ماندگی جامعه ایران بودند. بیماری‌های ناشی از آب آلوده هر ساله به مرگ شمار زیادی از کودکان می‌انجامید. جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران در سال ۱۳۰۶ جزوه‌ای با عنوان استمداد شیر و خورشید سرخ ایران از هموطنان برای شروع جلوگیری از: تلفات اطفال و تقلیل نفوس، منتشر کرد.
چند سطر از این جزوه را که دکتر امیر اعلم نوشته است، می‌خوانیم:
در ممالک متمدنه مسئله اطفال در درجه اول مسائل اجتماعی است. آیا وقت آن نرسیده است که ما نیز در راه جلوگیری از تلفات هولناک نوزادگان خود یعنی در را آبادی وطن، عظمت ملت و استقلال و سطوت آتیه این آب و خاک که ما را پرورانده قدمی برداریم؟
جمعیت شیر و خورشید سرخ ... مصمم است که با مساعدت افراد محترم ملت هرگونه زحمتی را بر خود هموار و مطابق اصول فنیه و علمیه جدیده موسسه تحت عنوان "نوزادگان" بنا و تأسیس نماید که در راه وصول بمقصود اولی قدمی خواهد بود که در وطن ما برداشته می‌شود.
... برای اداره موسسه نوزادگان که بافتخار و نام بانوان ایران در نظر گرفته‌ایم طبیبه‌های متخصصه جلب خواهد شد تا خواتین محترمه با کمال آزادی بتوانند در ترتیب پرورش اطفال آزادانه رسیدگی نمایند و آنچه را که خود از نگاهداری و حفظ‌الصحه و تغذیه و ترتیب اطفال طبیعی یا مریض نمی‌دانند در آن موسسه در تحت مراقبت حاذقانه و تعلیمات عالمانه طبیبه‌های متخصصه عملاً فراگیرند.
مریضخانه جدیدالبنائی مخصوص کودکان با تمام لوازم آن بدین موسسه اضافه خواهد شد که تحت مراقبت اطبای متخصص در امراض اطفال اداره شود.
شیر و خورشید سرخ برای تأمین آسایش و جلوگیری از هلاکت آن طفلکان می‌خواهد کوشش نماید و البته در پیشرفت این مرام مقدس موفق نخواهد شد مگر اینکه افراد محترم ملت عموماً و شما مادران خصوصاً کمک و یاری نمایید و هر کدام درخور توانائی خود مبلغی را برای یکمرتبه یا بطور سالیانه برسم اعانه برای این مقصود اعطا فرمائید ...
