باستان شناسان در کاوش های خود در میانرودان به ساختمان هایی برخورده اند که گواه وجود دبستان است. تفاوت این ساختمان ها با خانه های معمولی وجود لوح های بیشماری است که در این مکان ها بدست آمدهاند. آگاهی ها درباره روش آموزش در مدرسه های سومری اندک است. یکی از یافته های چشمگیری که تاکنون بدست آمده، جستاری است درباره کار روزانه یک دانش آموز. نوشته از آن استادی ناشناس در ۲ هزار سال پیش از میلاد است. عبارت های روشن این نوشته، حکایت از آن دارد که سرشت آدمی با گذشت چند هزار سال چندان دگرگون نشده است.
بخشی از این جستار را به شرح زیر است. نوشته با این پرسش آغاز میشود: ای دانش آموز در روزهای پیشین به کجا میرفتی؟ دانش آموز جواب میدهد: به مدرسه میرفتم. سوال میشود: در مدرسه چه میکردی؟ دانش آموز پاسخ میدهد: لوحم را از بر میخواندم و ناهار میخوردم، آنگاه لوح تازهای تهیه میکردم و به پایان میرساندم. عصرها تکلیف کتبی من معین میشد و پس از تعطیلی مدرسه به خانه میشتافتم. در خانه، پدرم انتظار مرا میکشید، تکلیف خود را به او میگفتم و پس از آن لوحه را نزد وی میخواندم، پدرم از شنیدن آن خشنود میشد. سپیده دم که از خواب برمیخواستم مادرم را میدیدم، به او میگفتم غذای ظهر مرا آماده کن تا به مدرسه بروم، مادرم دو قرص نان به من میداد و مرا به مدرسه روانه میساخت. در مدرسه ارشد کلاس میپرسید برای چه دیر آمدی؟ هراسان و وحشتزده در حالی که قلبم از ترسی میتپید حضور استاد میرسیدم ...
لینک خرید کتاب تاریخ ادبیات کودکان ایران جلد اول: http://hodhod.com/tarikh-1.html
