بیشتر والدین از همان سال‌های نخست کودکی فرزندان خود را از خطرات احتمالی که ممکن است با آن روبه‌رو شوند، آگاه می‌کنند یا می‌ترسانند. ترس از خطراتی همچون دست زدن به آتش یا جسم داغ، گذر از خیابان، پرت شدن از بلندی، نگرانی‌های سودمندی است چون کودکان را از آن خطرها محافظت می‌کند.
اما گاه کودکان از چیزهایی می‌ترسند که بزرگترها آنها را تهدیدکننده یا پرخطر نمی‌دانند. کودکان در مسیر زندگی خود، همچنان که بزرگ می‌شوند، ترس‌هایشان هم تغییر می‌کند. برای مثال زمانی کودک از تاریکی می‌ترسد و زمانی دیگر از غول‌ها یا موجودات خیالی. هیچگاه نباید کودکان را به خاطر ترس‌هایی که دارند مسخره کرد و به آنها خندید. مهم‌ترین وظیفه‌ی بزرگسالان برای این که به کودکان کمک کنند که با ترس‌های خود کنار بیایند، این است که آنها را تشویق کنند که درباره‌ی ترس‌هایشان حرف بزنند. باید ترس‌های کودکان را جدی گرفت و با گفت‌وگو کرد و آنها را مطمئن کرد که در کنارشان هستید و از آنها در همه حال پشتیبانی می‌کنید.
کتاب «سلام ترس» نوشته نویسنده سوئدی، یوآر تیبرگ، فرصتی بی‌مانند برای کودکان و بزرگسالان فراهم می‌کند تا درباره‌ی انواع ترس‌ها با هم گفت‌وگو کنند. تیبرگ در این کتاب با زبانی ساده و طنزآمیز کودکان را مطمئن می‌سازد که نباید از ترسیدن، بترسند چون همه می‌ترسند. هر کس به گونه‌ای. به آنها می‌گوید که مامان‌ها و باباها هم می‌ترسند، «البته نه همیشه، گاهی». به آنها می‌گوید ترس وجود دارد و گاهی هم خوب است چون «ترس می‌تواند یادمان دهد که چه کاری را نباید بکنیم.» به همین سبب نویسنده به کودکان پیشنهاد می‌کند که به ترس سلام بگویند و درباره‌ی ترس‌های خود گفت‌وگو کنند.
تصویرهای ساده و پر از احساس این کتاب، کار یک تصویرگر نیست. کار گروهی از هنرمندان است که آتلیه‌ای دارند در کشور نروژ که آن را یوکولند نامیده‌اند. سهیم شدن این کتاب با کودکان، از پیش‌دبستان تا سال‌های آخر دبستان، را به همه‌ی والدین و مربیان و آموزگاران پیشنهاد می‌کنیم. هنگام خواندن و دیدن تصاویر کتاب و پس از آن به کودکان اجازه دهید از ترس‌های خود بدون ترس صحبت کنند تا بتوانند این حس مهم را درون خود سامان دهند.
