یکی از شکل‌های بی‌همتای ادبیات نمایشی ایران که جنبه آیینی، ملی و دینی دارد، نمایش از روی پرده، برپایه روایت نقالان است. همه داستان‌هایی که پرده‌خوانان اجرا و روایت می‌کردند، برگرفته از ادبیات حماسی، ملی، دینی و عامیانه ایران بوده است. پس از دوران صفویع پرده‌خوانی بیشتر شکل مذهبی به خود گرفت.
از آنجا که پرده‌خوانان در گذرگاه‌ها بساط خود را پهن می‌کردند، کودکان همیشه از مخاطبان آن‌ها بودند و از این راه با حماسه‌های ملی و دینی آشنا می‌شدند. از بنام‌ترین این نمایش‌ها که بازیگران کودک داشته‌اند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دو طفلان مسلم، انار آوردن جبرئیل برای حضرت فاطمه، تولد امام حسین، تولد حضرت زینب، دختر فروختن، عاق والدین، شهادت حضرت علی اصغر و ...
