برادران گریم، یاکوب لودویگ کارل گریم و ویلهلم کارل گریم، در شهری نزدیک فرانکفورت زاده شدند. یاکوب و ویلهلم در دانشگاه درس حقوق خواندند و در آنجا با شیوه‌های جدید پژوهش‌های تاریخی شعرهای عامیانه آلمانی آشنا شدند. در سال ۱۸۰۵ م. دو تن از دوستان برادران گریم که مجموعه‌ای از شعرهای عامیانه آلمانی را منتشر کرده بودند، علاقه‌مندان را به گردآوری قصه‌های عامیانه‌ای که هنوز بر سر زبان‌ها بودند، فراخواندند.
یک سال بعد، برادران گریم گردآوری قصه‌ها را آغاز کردند. گرچه افسانه‌های برادران گریم از منابع شفاهی غنی برخوردار بودند، ریشه‌های نوشتاری نیز داشتند. برخی از قصه‌ها با اسطوره‌های قهرمانی آلمانی پیوند ژرفی دارند، برخی دارای همسانی‌هایی با افسانه‌های دیگر اروپایی‌اند، برخی ریشه‌های شرقی دارند، و برخی دیگر نیز شوخی‌ها و لطیفه‌های جهانی‌اند.
افسانه‌های برادران گریم، در کنار افسانه‌های شارل پرو و قصه‌های اندرسن، از جمله نخستین افسانه‌هایی بودند که برای کودکان ایرانی ترجمه شدند. در آغاز در جزوه‌های افسانه شماری از این افسانه‌ها مانند سیندرلا و سفیدبرفی، به چاپ رسیدند.
در نخستین کتاب‌های ترجمه برای کودکان، از جمله خواندنی‌های کودکان افسانه‌هاست (۱۳۱۷)، قصه‌های پای کرسی جلد اول و دوم (۱۳۲۶)، افسانه‌های کودکان محسن فارسی (۱۳۲۹)، شمار فراوانی از افسانه‌های گریم چاپ شده‌اند. در صفحه‌های کودکان و نشریه‌های بزرگسالان پس از ۱۳۲۰ نیز روایت‌های گوناگونی از افسانه‌های گریم وجود دارند. کامل‌ترین مجموعه از افسانه‌های برادران گریم تا سال ۱۳۴۰، مجموعه افسانه‌های شیرین، ترجمه شمس‌الملوک مصاحب در سال ۱۳۳۵ است.
