محمدهادی محمدی، از جمله مولفان مجموعه «تاریخ ادبیات کودکان ایران» اثر برگزیده سی‌وسومین دوره کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: این مجموعه ۱۰ جلدی، پژوهشی تاریخی درباره ادبیات کودک، آموزش و پرورش و فرهنگ کودکی از دوران باستان تا معاصر یعنی تا سال ۱۳۵۷ است.
این نویسنده و پژوهشگر اضافه کرد: سه جلد آخر این مجموعه، مربوط به سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۷ است یعنی دوره‌ای که در آن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و شورای کتاب کودک تأسیس شد و نهادهای مربوط به فرهنگ کودکی، مانند کتابخانه‌ها شکل گرفت و در آموزش‌وپرورش و ادبیات مربوط به کودکان و دست‌اندرکاران آن مانند ناشران، تصویرگران و نویسندگان تحول ایجاد شد. کل صفحات مجموعه تاریخ ادبیات کودک ایران ۴ هزار صفحه است که هزار و ۵۰۰ صفحه آن مربوط به سه جلد آخر است.
وی درباره این مجموعه ۱۰ جلدی توضیح داد: انتشار این مجموعه از سال ۱۳۸۰ آغاز و هفتمین جلد آن در سال ۱۳۸۶ منتشر شد. سپس بعد از یک وقفه چندساله توانستیم سه جلد آخر آن را در سال‌های بین ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۲ منتشر کنیم. جلد اول این مجموعه مربوط به ادبیات شفاهی ایران مانند مثل‌ها، قصه‌ها و همچنین ادبیات کودکان ایران در دوره باستان و دوره قبل از اسلام، در زمان امپراطوری‌های بزرگ ایرانی از هخامنشی تا ساسانیان است. همچنین در آن به آثار مکتوب کودک ایران نیز اشاره شده است. البته در بخشی از آن به آموزش‌وپرورش هم که به‌نوعی بر ادبیات کودک تأثیر داشته، پرداخته‌شده است.
محمدی درباره سایر جلدهای این مجموعه نیز گفت: جلد دوم این مجموعه به ادبیات کودک در دوره اسلامی پرداخته است و از دوره ورود اسلام به ایران تا پیش از مشروطه را در برمی‌گیرد. در این کتاب ویژگی‌های ادبیات مکتبخانه‌ای بیان‌شده است و به مینیاتورهایی که درون آنها کودکان در مکتب‌خانه حاضر هستند پرداخته ایم. همچنین شعر شاعرانی مانند سعدی و جامی که درباره کودک و ادبیات کودک است را بازگو کرده‌ایم. این کتاب تا پیش از مشروطه را پوشش می‌دهد و به مفهوم ادبیات کودک با نگاه سنتی می‌پردازد.
وی ادامه داد: در جلد سوم و چهارم این مجموعه به ادبیات کودک به عنوان یک مفهوم وارداتی پرداخته‌شده است که از غرب می‌آید. همچنین تغییر فرهنگ مکتب‌خانه به فرهنگ مدرسه‌ای در این جلد به تفصیل بیان شده‌است. در این زمان بیشتر به ترجمه آثار غربی و کتاب‌هایی معروف به بچه‌خوانی توجه می‌شود. این دروه به سال ۱۳۳۰ ختم می‌شود.
محمدی در ادامه بیان کرد: جلدهای ۵، ۶ و ۷ هم مربوط به دوره پهلوی اول و بخشی از پهلوی دوم تا ۱۳۴۰ است که جامعه روبه‌پیشرفت است.
وی در ادامه درباره وجه تمایز این مجموعه ۱۰ جلدی با دیگر آثار کودک و نوجوان گفت: ما جامعه‌ای داریم که در آن همه موضوعات ادبیات کودک طی ۱۰۰ سال گذشته دیده شده است ولی تاریخی وجود نداشته است تا دانشجویان و پژوهشگرانی که می‌خواهند به آن مراجعه کنند بتوانند جایگاه هر مؤلف و تصویرگر را بیابند و روند ادبیات کودک را از نظر تاریخی بدانند. از سوی دیگر، وقتی ما کارمان را شروع کردیم برخی از نویسندگان و فعالان حوزه ادبیات کودک مانند مهدی آذریزدی زنده بودند و می‌دانستیم این افراد ممکن است، سال دیگر در بین ما نباشند. بنابراین تلاش کردیم به تاریخ ادبیات کودک ایران بپردازیم.
این پژوهشگر ادبیات کودک بیان کرد: درواقع این مجموعه یک پژوهش تاریخی است که فرهنگ کودکی می‌تواند به آن تکیه کند. هر روز دانشجویانی که در حال کار کردن بر روی پایان‌نامه‌های خود در رشته ادبیات کودک، تصویرگری و ... هستند به این مجموعه مراجعه می‌کنند. این مجموعه اصلی‌ترین حلقه زنجیره ادبیات کودک است، زیرا در واقع این تاریخ است که ما را به هم پیوند می‌دهد.
محمدی در ادامه به جایزه کتاب سال اشاره کرد و گفت: اصولاً دیده شدن در جامعه‌ای که کتاب در آن، جایگاه شایسته خود را ندارد بسیار مطلوب است. البته جشنواره‌ها باید درست برگزار شود و داوران با نگاهی فراتر از علایق شخصی و گرایش‌های سلیقه‌ای، آثار را ببینند.
