خاستگاه اصلی بادبادک کشور چین است که قدمت آن به سه هزار سال پیش می رسد . چینیان از آن به عنوان سلاحی بر علیه دشمنان استفاده می کردند. بادبادک یکی از قدیمی ترین اسباب بازی هایی است که ساخت آن در بسیار از کشورها از گذشته های دور تا به امروز رواج داشته است. در ایران نیز در مناطق مختلف به شیوه های گوناگون ساخته و بازی می شد. شیوه ساخت بادبادک با اندکی تفاوت در مواد، ابزار ساخت و بزرگی و کوچکی تقریبا یکسان است.
برای بادبادکی که در تصویر می‌بینید ابتدا زرورق به اندازه دلخواه و به شکل مربع بریده می شود. سپس یک تکه حصیر به اندازه قطر مربع با چسب به بادبادک چسبانده می شود. قطعه حصیر دوم از طول به دو نیم می گردد و به شکل کمانی خم شده و عمود بر قطر اول چسبانده می شود. برای استحکام بیشتر چوب ها با قطعات باریک و بلند کاغذی بر روی بدنه اصلی بادبادک چسبانده می شوند. برای زیباتر شدن بادبادک زنجیرهایی از حلقه های کاغذی تهیه می شد که به دو گوشه چپ و راست آویزان می شد که گوشواره نام داشت. به قسمت انتهایی هم زنجیرهای کاغذی بلندی به نام دنباله متصل می شد. در پایان یک نخ کاموایی بلند به راس بادبادک وصل می شد تا کودک یا نوجوان پس از به پرواز درآوردن بادبادک، آن را هدایت کند.
بادبادک بازی در افغانستان یک از رسوم فرهنگی محسوب می شود. این نمونه باد بادک بر اساس خاطرات سال های ده ۴۰ شمسی باز سازی شده‌است.
نمونه‌ی دست‌ساز:
