خبر جمع کن
رضا درمان، مدیرعامل جامعه یاوری فرهنگی
پانزده سال از زمان آغاز برنامه «آموزش برای همه» یونسکو می‌گذرد.
این برنامه در اجلاس کنفرانس جهانی آموزش که در ٢٠٠٠ میلادی با حضور نمایندگان ١٥٠ کشور در شهر داکار کشور بنگلادش برگزار شد و در بیانیه پایانی آن، اعضای حاضر توجه به «آموزش همگانی» را تصویب کردند. اهداف شش‌گانه «آموزش برای همه» در سند داکار عبارتند از:
١. گسترش و پیشبرد مراقبت و آموزش جامع پیش دبستانی، به ویژه کودکان محروم و نیازمند
٢. حصول اطمینان از این که تا ٢٠١٥ کودکان به ویژه دختران، کودکانی که در شرایط سخت زندگی می‌کنند و آن هایی که به اقلیت‌های قومی تعلق دارند به آموزش ابتدایی اجباری و با کیفیت خوب دسترسی داشته باشند
٣. اطمینان از این که نیازهای یادگیری نوجوانان و جوانان با دسترسی عادلانه به آموزش مناسب و دوره‌های ویژه مهارتی برطرف شود
٤. دستیابی به پیشرفت ٥٠ درصدی در سطوح مختلف سوادآموزی تا سال ٢٠١٥، به ویژه برای زنان و دسترسی عادلانه بزرگسالان به آموزش پایه و مداوم
٥. از میان بردن تبعیض جنسیتی در آموزش ابتدایی و متوسطه تا سال ٢٠٠٥ و دستیابی به تساوی جنسیتی در آموزش تا سال ٢٠١٥ با تاکید بر اطمینان از دسترسی مساوی و کامل دختران به آموزش پایه با کیفیت خوب و موفقیت در آن
٦. پیشبرد همه ی جنبه‌های کیفی آموزش و حصول اطمینان از تعالی همگان آنچنان که همه به نتایج آموزشی مشخص و قابل سنجش، به ویژه در سوادآموزی، حساب و مهارت‌های اساسی زندگانی دست یابند
در آغاز بسیاری از کشورها تلاش‌های زیادی برای ابراز تعهد خود به این برنامه انجام دادند، اما طبق گزارشی که دو سال پیش منتشر شد، بیشتر این کشورها عملکرد ضعیفی داشته‌اند. تنها یک سوم کشورهای عضو یونسکو موفق شدند به اهداف شش‌گانه جهانی آموزش برای همه دست یابند. بر اساس گزارش منتشر شده پیشرفت‌هایی در این زمینه در برخی کشورها به دست آمده است. با این حال، روند پیشبرد این اهداف در بسیاری از این کشورها به مرور متوقف شده است.
اگر مساله تامین هزینه‌ها و جنبه‌های مالی را در نظر بگیریم، می‌بینیم که برخوردار نبودن کودکان از آموزش، هزینه بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری در این بخش در برخواهد داشت، این هزینه‌ها از منظر مالی، سیاسی، آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی، و از نظر بهداشت قابل مطالعه هستند. کودکانی که به مدرسه نمی‌روند، بزرگسالان بی‌سواد آینده خواهند بود. این موضوع، بهداشت را از تمام جوانب تحت تاثیر قرار می‌دهد. موجب کاهش بهره‌وری نیروی کار فعال در جامعه می شود، هزینه تامین نیروی انسانی متخصص برای صنایع را بالا می برد، زمینه بروز بسیاری از آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی را فراهم می کند، و در سطح اقتصاد کلان موجب پایین آوردن تولید ناخالص ملی و درآمد سرانه کشور می شود.
این‌که به سبب عدم سرمایه‌گذاری کافی در حوزه آموزش‌های عمومی در مدارس یا نبود توجه کافی به ترک تحصیل کودکان به ویژه کودکانی که بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند (دختران، معلولان و محرومان ) کودکان و جوانان‌مان را از آموزش محروم کنیم، به این معنی است که تعداد افراد بی‌سواد را زیاد کنیم.
در سطح جهان اما تجربه های موفقی هم در اجرای این بیانیه وجود دارد. یکی از نمونه‌های موفق کشور هند است. در سال ۲۰۰۰ در این کشور ۱۶ میلیون کودک در سن دبستان، به مدرسه نمی‌رفتند. امروز این رقم به یک میلیون رسیده است. هند چطور از پس این کار برآمده است؟
با بررسی روش‌هایی که فعالان آموزش و پرورش در هند به کار بسته‌اند شاید بتوان به مدل موفقی در رشد و گسترش آموزش همگانی دست یافت. پس از برگزاری کنفرانس داکار، دولت هند سلسله برنامه‌هایی را آغاز کرد تا کودکان مناطق روستایی دورافتاده هم بتوانند به مدرسه بروند. در این برنامه‌ها با تبلیغ در رادیو و تلویزیون و نصب پوستر در مکان‌های عمومی بود، از پدر و مادرها خواسته شد که فرزندانشان را به مدرسه بفرستند. در هند برای رساندن این پیام به توده مردم از ستارگان سینمای بالیوود کمک گرفته شد. دولت همچنین با آسفالت کردن جاده‌ها در شهرهای کوچک و روستاها، مدارس را قابل دسترس‌تر کرد. افزون بر این، برنامههای تغذیه در مدارس، کتاب درسی رایگان، افزایش شمار آموزگاران زن و ساخت توالت‌های جداگانه باعث شده است که دختران بیشتری در مدارس نام نویسی کنند. فعال کردن سازمان‌های غیر دولتی و مردم‌نهاد هم توانسته است در موضوع هایی مانند برگزاری کلاس در مناطق محروم و دور افتاده تاثیر زیادی داشته باشد.
به کارگیری روش‌هایی مانند کاهش شمار دانش‌آموزان در هر کلاس، و نیز آموزش آموزگاران کلاس‌ها در کشور مکزیک موجب شده است جمعیت بیشتری از کودکان به حضور در کلاس‌ها تشویق شوند.
این تجربه در برنامه ی «با من بخوان» جامعه یاوری فرهنگی در خراسان جنوبی نیز اتفاق افتاده است. در این طرح آموزگاران مقطع پیش دبستانی در حوزه‌های در پیوند با ادبیات کودک، اجرای نمایش و صحنه‌آرایی با ابزار و امکانات ساده، تکنیک‌های روز دنیا در بخش کتابخوانی کودک، ایجاد ذهن خلاق در کودکان، شناخت ارزش‌های زندگی، تصویرگری کتاب کودک، و دیگر از زمینه‌های در پیوند آموزش می‌بینند. همزمان کتاب‌های با کیفیت (از نظر شکل، محتوا، تصویرگری) همراه با دستنامه‌های مربی و برگه‌های فعالیت کودکان به تعداد مناسب در اختیار کودکان قرار می‌گیرد. بلندخوانی کتاب ها برای کودکان، انجام فعالیت‌های همراه کتاب، و تمرین نمایش کلاس کودکان را تشکیل می‌دهد.
تجربه دو سال اجرای طرح در این استان نشان داد کودکانی که در روستاها هیچ انگیزه‌ای برای حضور در کلاس‌های پایه پیش‌دبستانی نداشتند، با تجربه کلاس‌داری توسط معلم آموزش دیده و با توجه به کتاب‌ها، برگه‌های فعالیت و نیز فعالیت‌های گوناگون گروهی تدارک دیده شده برای اجرا در کلاس، انگیزه فراوانی برای حضور در کلاس درس پیدا کرده و برخلاف گذشته به موقع در کلاس حاضر می‌شدند.
در گزارش کار مربیان گاهی اشاره شده است که حتی در پایان ساعت کلاس درس هم کودکان علاقه‌ای به ترک کلاس و بازگشت به خانه نداشتند. اجرای برنامه ی با من بخوان در برخی از مراکز پیش دبستانی در شهرستان‌های بیرجند، قاین، نهبندان، خوسف و درمیان در استان خراسان جنوبی دستاوردهایی به همراه داشته که در برخی موارد بسیار فراتر از انتظار بوده است.
آنچه که مایلم تا توجه شما را به آن جلب کنم، همراستایی نتایج حاصل از طرح با من بخوان با اهداف تعیین شده در کنفرانس داکار (مجمع جهانی آموزش سال ٢٠٠٠ میلادی) است. در این طرح دست‌کم به ٥ هدف از اهداف شش‌گانه پیش‌گفته توجه شده و حرکت به سوی دستیابی به آن ها انجام گرفته است. این همسویی در اهداف نشان می‌دهد که جامعه یاوری فرهنگی در انتخاب مسیر درست حرکت کرده و با به کارگیری ابزار مناسب به گونه‌ای اثربخش توانسته است تصمیم های درستی بگیرد. امروز والدین این کودکان نیز می‌دانند که آموزش تنها راه فرار از چرخه فقر است. از این رو برخی از آن ها میزبان این آموزگاران هستند و از آن ها پشتیبانی می کنند.
نکته قابل توجه دیگر در این میان، نقش سازمان‌های مردم‌نهاد در حوزه طراحی و اجرای برنامه‌ای است که توانسته است در راستای این اهداف موفقیت‌های چشمگیری را به دست آورد. آنچه امروز به نظر می‌رسد مورد نیاز باشد تصمیم جامعه مدنی و سازمان‌های مردم‌نهاد به حضور جدی و اثرگذار در این حوزه و ایجاد زمینه‌های حضور و مشارکت دادن آن ها در بخش اجرا و نظارت به راهبردهای توسعه آموزش و پرورش از سوی سازمان‌های دولتی متولی است. سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند با تکیه بر توانایی‌های خود در حوزه‌هایی مانند خلاقیت، سرعت‌عمل، جذب منابع خیرین (منابع مالی و دانشی)، موانع تحقق اهداف «آموزش برای همه» را به صورت منطقه‌ای و با در نظر گرفتن ویژگی‌ها و نیازهای همان منطقه شناسایی کنند و در مسیر برداشتن موانع زیر نظارت کلی دستگاه‌های دولتی متولی آموزش در کشور گام بردارند.
مشارکت جامعه مدنی نباید فقط به صحه گذاردن بر تصمیم ها، برنامههای دولتی و فقط به تامین اعتبار و منابع مالی محدود شود بلکه سازمان آموزش و پرورش باید در تمام سطوح تصمیمگیری، ساز و کارهای منظمی را برای گفتوگو، طراحی، برنامهریزی، اجرا، نظارت و ارزیابی آموزش فراهم کند.
نکته دیگر این‌که کیفیت نظام آموزشی یک کشور نمی‌تواند از کیفیت آموزگاران و محتوای کتاب‌های درسی پیشی گیرد. آموزگاران در ترویج آموزش با کیفیت مطلوب نقش اساسی دارند. بر این پایه، در سال ٢٠١٣ یونسکو شعار خود را در «آموزش برای همه» این گونه اعلام کرد: «هر کودک نیازمند یک آموزگار است». هدف از این شعار، برابری تعداد آموزگاران و دانش‌آموزان نیست بلکه تلاش دارد تا اهمیت برخورداری همه انسان‌ها از آموزش با تاکید بر نقش اساسی آموزگاران را یادآوری کند و ارتقای کیفی آموزش را ناشی از ارتقای سطح علمی آموزگار نشان دهد.
موضوع مهم دیگر توان پاسخ‌گویی آموزگاران به چالش‌های قرن بیست و یکمی است. تکنولوژی‌های ارتباطی جدید دیوار بین آموزش‌های خانه و مدرسه را از میان برداشته و انحصار نظام آموزشی را شکسته است. در کشورهای توسعه یافته یادگیری دانش‌آموزمحور و دانشجومحور ، به تدریج جایگزین یاددهی آموزگارمحور می‌شود. حفاظت از محیط زیست، همزیستی با انسان‌های دیگر، دفاع از صلح، پای‌بندی به حقوق بشر، طراحی پرسش، خلاقیت، کارآفرینی، تفکر انتقادی و تعامل با دیگران از جمله نیازهای جدید جوامع انسانی است که به تدریج جای خود را در نظام‌های آموزشی باز می‌کنند.
در این راستا نیز جامعه یاوری فرهنگی با تکیه بر تجربه های استادان نامدار و صاحب نظر در سطح ملی تلاش کرده است تا با برگزاری کارگاه‌های آموزشی در مناطق تحت پوشش خود به وظایف خود عمل کند و افزون بر موضوع بازآموزی و ارتقای سطح علمی آموزگاران به معرفی یک مدل عملیاتی مناسب برای حضور سایر سازمان‌های مردم‌نهاد فعال در بخش آموزش و حمایت از دانش‌آموزان، با توجه به نیازمندی‌های امروز اجتماع و دورنمای ترسیم شده برای آموزش بپردازد.
در اردیبهشت ماه امسال نیز (ماه می‌سال ٢٠١٥) مجمع جهانی آموزش با حضور بیش از ١٥٠٠ نفر فعالان حوزه آموزش و اندیشمندان از سراسر جهان جلسه سالیانه خود را برگزار کرد.. در بیانیه این گردهم‌آیی نیز تاکید زیادی بر موضوع «آموزش همگانی»، «آموزش مادام‌العمر»، و «ارتقای کیفیت آموزش» شده است.
توجه خاص جامعه یاوری فرهنگی به مطالعه این بیانیه‌ها و دیگر اسناد منتشر شده از سوی سازمان‌های جهانی فعال در حوزه آموزش کودکان به دلیل اصرار ما بر انجام فعالیت‌های اثربخش و استفاده از خرد جمعی بزرگان این حوزه است. شاید مقیاس مناسب برای اندازه‌گیری کیفیت و درستی پروژه‌های جامعه یاوری فرهنگی، مقایسه این پروژه‌ها از نقطه نظر اهداف، روش‌ها و دستاوردها با آنچه که در این قبیل اسناد به آن ها اشاره شده – و یا اصرار بر اجرای آن ها شده – باشد.
گونه خبر: ستون ویژهکلیدواژه: کودکان و سوادآموزیحقوق کودککودکان و صلحکودکان و ارزش های زندگیکودکان و محیط زیستکودکان و توسعه پایدار
جورچین بازی کودکان با قطعه‌های خلاقیت و صمیمیت
تفاوت بازی‌های سنتی و مدرن کودکان دیروز و امروز
ما گلیم، ما سنبلیم، ما بچه‌های بلبلیم، باز می شیم، بسته می شیم، اگر به ما آب ندهید، اینجوری می شیم، اونجوری می شیم. بچگی بچه‌های دهه شصتی همگی با گل و بلبل و سنبل همراه بود، وقتی بچه‌ها دست در دست هم، دایره وار می‌چرخیدند، می‌خندیدند و شعرهای زیبا می‌خواندند، دنیایی از شور و نشاط را برای خود و اطرافیان پدید می‌آوردند. هنوز صدای دست زدن بچه‌ها که اگر به ما آب ندهید این جوری می شیم در گوشم زنگ می زند و چقدر شیرین و خوشبو بود بچگی بچه‌های دیروز. آن روزها که ما بچه بودیم بچگی مان را با گرگم به هوا، لی لی، الک و دولک سپری کردیم و بچه‌های امروز بچگی‌شان را با انگری برد و باب اسفنجی و ساب وی سرف سپری می‌کنند. آن روزها که ما بچه بودیم یک عروسک پلاستیکی داشتیم و خاله بازی می‌کردیم و برادرانمان با یک رینگ دوچرخه و یک تکه چوب دور حوض آبی وسط حیاط چرخ می‌زدند و خنده از لبانشان محو نمی‌شد. آهنگی که از صدای چرخش رینگ دوچرخه به گوش می‌رسید، آهنگ زندگی، تحرک و تجربه بود.
برچسب: جورچین بازی کودکان با قطعه‌های خلاقیت و صمیمیت, آثار مخرب بازی‌های رایانه ای, بازی‌های قدیمیتمرین زندگی با اسباب بازی
بازی کردن یکی از طبیعی‌ترین رفتارهای کودکان است و بخش مهمی از اوقات آنها صرف سرگرم شدن با اسباب بازی‌ها می‌شود. بسیاری از خانواده‌ها سرگرم شدن بچه‌ها با اسباب بازی را تنها وجهی از تفریح می‌دانند؛ در حالی که این قبیل سرگرمی‌ها یک کالای فرهنگی است و در شکل دهی شخصیت کودکان در آینده بسیار تاثیرگذار خواهد بود. اسباب بازی برای کودکان ابزاری برای ساختن محیط پیرامونی براساس تجارب و میزان آگاهی‌شان است که با آن می‌توانند در حد و اندازه‌های خود، خلاقیت‌هایشان را بروز دهند و تجربه بیندوزند. بازی و اسباب آن، وسیله برای بازسازی یک تجربه براساس دیدی کودکانه است.
برچسب: تمرین زندگی با اسباب بازی, بازی‌های انفرادی و گروهی, بازی‌های کودکانه, اسباب بازی‌های قدیمی, انتخاب اسباب بازی مناسب برای کودک, اسباب بازی‌های آموزشی و کمک آموزشیکودکان نباید از ورزش آسیب ببینند
شرکت در ورزش های تیمی ساده مانند دویدن، شنا، تنیس و فوتبال برای سنین ۶ تا ۹ سال مناسب است فعالیت های ورزشی در هر سنی نه تنها برای کودک لازم است، بلکه می تواند در رشد کودک از نظر جسمی و مهارتی موثر باشد. والدین، کودکانشان را در باشگاه های مختلف ثبت نام می کنند و دانش آموز در مدرسه ورزشی را انتخاب می کند، اما نکته حائز اهمیت این است که اغلب آنها نه تنها در مورد رشته ورزشی آگاهی ندارند، بلکه در مواردی وسایل مورد نیاز برای پیشگیری از آسیب های ورزشی را هم نمی شناسند.
ادامه مطلبکودکان نباید از ورزش آسیب ببینند
شرکت در ورزش های تیمی ساده مانند دویدن، شنا، تنیس و فوتبال برای سنین ۶ تا ۹ سال مناسب است فعالیت های ورزشی در هر سنی نه تنها برای کودک لازم است، بلکه می تواند در رشد کودک از نظر جسمی و مهارتی موثر باشد. والدین، کودکانشان را در باشگاه های مختلف ثبت نام می کنند و دانش آموز در مدرسه ورزشی را انتخاب می کند، اما نکته حائز اهمیت این است که اغلب آنها نه تنها در مورد رشته ورزشی آگاهی ندارند، بلکه در مواردی وسایل مورد نیاز برای پیشگیری از آسیب های ورزشی را هم نمی شناسند.
برچسب: کودکان نباید از ورزش آسیب ببینند, چرا کودک باید ورزش کند؟, تقویت استخوان با طناب بازی, حرکات ورزشی طولانی ممنوعمدارسی که می توانند باشگاه ورزشی باشند
استفاده بهینه از فضاهای آموزشی چگونه می تواند به بالابردن سلامت جسمی و روحی جامعه کمک کند؟
تمام طول هفته را منتظر می ماندیم برای یکی دو ساعت زنگ ورزش. گاهی این انتظار هفته ها بی پاسخ می ماند و با هر باد و بارانی و امتحانی و درس مهم تری ناامید می شد. اصولاورزش در مدرسه بویژه در دوران ابتدایی در رتبه آخر اهمیت قرار داشت و تعطیلی این زنگ حتی نیاز به بهانه هم نداشت. بدن های خو نگرفته با تحرکمان در سال های پایانی دبیرستان، زنگ ورزش را کابوس وار طی می کرد از ترس دوهای طولانی و بارفیکس هایی که نمی توانستیم ده ثانیه خود را رویشان نگه داریم و دراز و نشست هایی که با هزار زحمت سر از تشک بر می داشتیم. از ورزش مدارس همین تعطیلی هایش یادمان مانده و عذاب هایش. اما این روزها انگار ورزش رنگ و بوی دیگری یافته و حضور معلمان ورزش حتی در مقطع دبستان این امیدواری را به وجود آورده که بخشی از بی تحرکی دانش آموزان ایرانی جبران شود.
ادامه مطلبمدارسی که می توانند باشگاه ورزشی باشند
استفاده بهینه از فضاهای آموزشی چگونه می تواند به بالابردن سلامت جسمی و روحی جامعه کمک کند؟
تمام طول هفته را منتظر می ماندیم برای یکی دو ساعت زنگ ورزش. گاهی این انتظار هفته ها بی پاسخ می ماند و با هر باد و بارانی و امتحانی و درس مهم تری ناامید می شد. اصولاورزش در مدرسه بویژه در دوران ابتدایی در رتبه آخر اهمیت قرار داشت و تعطیلی این زنگ حتی نیاز به بهانه هم نداشت. بدن های خو نگرفته با تحرکمان در سال های پایانی دبیرستان، زنگ ورزش را کابوس وار طی می کرد از ترس دوهای طولانی و بارفیکس هایی که نمی توانستیم ده ثانیه خود را رویشان نگه داریم و دراز و نشست هایی که با هزار زحمت سر از تشک بر می داشتیم. از ورزش مدارس همین تعطیلی هایش یادمان مانده و عذاب هایش. اما این روزها انگار ورزش رنگ و بوی دیگری یافته و حضور معلمان ورزش حتی در مقطع دبستان این امیدواری را به وجود آورده که بخشی از بی تحرکی دانش آموزان ایرانی جبران شود.
برچسب: مدارسی که می توانند باشگاه ورزشی باشند, استعدادیابی ورزشی دانش آموزان, توسعه ورزش دانش آموزیچرا کودکان باید با طبیعت آشنا شوند؟
تا همین چند سال پیش، دنیای کودکان ایرانی اغلب سرشار از جنبش و تحرک و تجربه آموزی از طبیعت بود؛ دنیایی واقعی که طبیعت و نشانه های آن اعم از خاک، آب، باد، موجود زنده و درخت ملموس هستند و نه محدود در قاب تصویری مجازی که حتی امکان تجربه و کسب خاطره ای ماندگار و ساده همچون خاک بازی در آن محال و دست نیافتنی است. امروز اما جای خالی بسیاری از بازی ها و شیطنت های کودکانه را در فضاهای سبز و باز عمومی می توان براحتی احساس کرد. کودکان امروز در مواجهه با طبیعت بیشتر غریب و بیگانه جلوه می کنند تا صاحبخانه.
ادامه مطلبچرا کودکان باید با طبیعت آشنا شوند؟
تا همین چند سال پیش، دنیای کودکان ایرانی اغلب سرشار از جنبش و تحرک و تجربه آموزی از طبیعت بود؛ دنیایی واقعی که طبیعت و نشانه های آن اعم از خاک، آب، باد، موجود زنده و درخت ملموس هستند و نه محدود در قاب تصویری مجازی که حتی امکان تجربه و کسب خاطره ای ماندگار و ساده همچون خاک بازی در آن محال و دست نیافتنی است. امروز اما جای خالی بسیاری از بازی ها و شیطنت های کودکانه را در فضاهای سبز و باز عمومی می توان براحتی احساس کرد. کودکان امروز در مواجهه با طبیعت بیشتر غریب و بیگانه جلوه می کنند تا صاحبخانه. این یک واقعیت است که کودکان ایرانی بیشتر از آن که با گونه های جانوری و گیاهی ارزشمند کشور خود همچون گورآسیایی، درنای سیبری، یوز آسیایی، سمندر امپراتور و زاغ بور مانوس و آشنا باشند؛ حیواناتی نظیر گورخر، شیر و فیل آفریقایی، خرس قطبی، پنگوئن و پاندا را می شناسند. این اهمال از جانب کیست؟ چرا کودکان آن طور که باید و شاید در طبیعت وقت نمی گذرانند؟
برچسب: چرا کودکان باید با طبیعت آشنا شوند؟, ضرورت دوستی با طبیعت برای کودکان, دوستی کودکان با طبیعت زمینه ساز محافظت از محیط زیست, مدارس طبیعت در ایرانشما هم از اضطراب ریاضی رنج می برید؟
آیا هنگام محاسبات ریاضی در حضور دیگران کف دست تان عرق می کند، ضربان قلب تان بالامی رود یا احساس خفگی می کنید؟ نگران نباشید، این فقط شما نیستید که در مواجهه با اعداد دچار اضطراب و ترس ناگهانی می شوید. حتی انجام یک محاسبه ساده مثل جمع زدن صورتحساب رستوران ممکن است عرق سرد بر پیشانی بعضی ها بنشاند. در واقع، اضطراب ریاضی که به آن ترس از ریاضی نیز گفته می شود، شباهت زیادی به ترس از صحنه دارد. علت ترس از صحنه مواردی نظیر ترس از اشتباه کردن مقابل جمع، ترس از فراموش کردن دیالوگ ها و ترس از قضاوت شدن ذکر شده و اضطراب ریاضی نیز با این نوع ترس ها بی ارتباط نیست.
برچسب: شما هم از اضطراب ریاضی رنج می برید؟, اضطراب ریاضی چیست؟, اضطراب ریاضی چطور مغز را تحت تاثیر قرار می دهد؟, ریشه اضطراب ریاضی, راهکارهای مقابله با اضطراب ریاضیکودکان و حفظ محیط زیست
زمانی که کودکان به مرحله رفتن به مهد کودک یا پیش دبستان می‌رسند در مورد محیط پیرامون خود اطلاعات بیشتری کسب می‌کنند. در صورتی که تاکنون در این راه گام برنداشته‌اید اکنون زمان خوبی است که به کودکتان در مورد حفظ محیط زیست توضیحاتی دهید. اگر با فرزندتان درباره حفظ محیط خانه خود حرف زده‌اید با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید او را به حفظ
محیط زیست خارج از خانه هم علاقه مند کنید.
ادامه مطلب
کودکان و حفظ محیط زیست
زمانی که کودکان به مرحله رفتن به مهد کودک یا پیش دبستان می‌رسند در مورد محیط پیرامون خود اطلاعات بیشتری کسب می‌کنند. در صورتی که تاکنون در این راه گام برنداشته‌اید اکنون زمان خوبی است که به کودکتان در مورد حفظ محیط زیست توضیحاتی دهید. اگر با فرزندتان درباره حفظ محیط خانه خود حرف زده‌اید با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید او را به حفظ
محیط زیست خارج از خانه هم علاقه مند کنید.
برچسب: کودکان و حفظ محیط زیست, بازیافت مواد, مواد سازگار با طبیعت, صرفه جویی در مصرف انرژی
ویژگی‌های تکاملی در دوره نوباوگی: آغاز بزرگسالی در میانه کودکی
سن مدرسه بخشی از زندگی است که از شش سالگی شروع شده و تا تقریباً ۱۲ سالگی طول می‌کشد. این سالیان اغلب به سن مدرسه معروف است. این مرحله با ورود به فضای وسیع تر که همان مدرسه است، شروع می‌شود که اثر مهمی در تکامل و ارتباطات دارد. زمانی که کودکان به سال ششم زندگی خود می‌رسند، باید یاد گرفته باشند که به دیگران اعتماد کنند و همچنین حس استقلال و ابتکار در آنان پرورش یافته باشد. احتمالاً مهم‌ترین سالیانی که اساس شخصیت کودک پایه ریزی می‌شود، مربوط به شش سال اول زندگی است که کودک آنها را پشت سر گذاشته است. طبق تئوری اریکسون هدف این دوره ایجاد حس سازندگی در مقابل حس حقارت و مطابق با مرحله سکون در نظریه فروید است. یک مرحله آرامی است که بین مرحله ادیپال اوایل دوره کودکی و احساسات شهوانی دوره نوجوانی قرار گرفته.
برچسب: ویژگی‌های تکاملی در دوره نوباوگی: آغاز بزرگسالی در میانه کودکی, ارتباطات اجتماعی و ارتباط با خانوادهطبیعت بهترین کلاس درس جهان است پس "بیا بیرون!"
کودکان از همان آغاز به مانند انگیزه های تشنگی و گرسنگی، انگیزه برای کنجکاوی، یادگیری و بازی دارند. "احساس به طبیعت" هم به طور ژنتیکی در همه انسان ها وجود دارد. با این وجود برای بسیاری از کودکان و دانش آموزان طبیعت و جنگل چیزی غریب و ناآشناست.
ادامه مطلبطبیعت بهترین کلاس درس جهان است پس "بیا بیرون!"
کودکان از همان آغاز به مانند انگیزه های تشنگی و گرسنگی، انگیزه برای کنجکاوی، یادگیری و بازی دارند. "احساس به طبیعت" هم به طور ژنتیکی در همه انسان ها وجود دارد. با این وجود برای بسیاری از کودکان و دانش آموزان طبیعت و جنگل چیزی غریب و ناآشناست.
برچسب: طبیعت بهترین کلاس درس جهان است, کودک و طبیعت, ارتباط با طبیعت, دوستی با طبیعت, بازی در طبیعت, دوست داشتن طبیعت را به کودکان مان بیاموزیمکودکان و حفظ محیط زیست
زمانی که کودکان به مرحله رفتن به مهد کودک یا پیش دبستان می‌رسند در مورد محیط پیرامون خود اطلاعات بیشتری کسب می‌کنند. در صورتی که تاکنون در این راه گام برنداشته‌اید اکنون زمان خوبی است که به کودکتان در مورد حفظ محیط زیست توضیحاتی دهید. اگر با فرزندتان درباره حفظ محیط خانه خود حرف زده‌اید با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید او را به حفظ محیط زیست خارج از خانه هم علاقه مند کنید.
ادامه مطلب"بازی در طبیعت" با کودکان
"بازی کودک محوردر طبیعت"
کودکان در همه گروه‌های سنی به طور ژنتیکی به بازی تمایل دارند. آنچه به آن نیاز مندند، وجود بزرگسالانی است که این تمایل را درک کنند و پشتیبانی خودرا به عنوان یک همراه به کودکان نشان دهند. راهکارهایی که در زیر آمده‌اند به بزرگسالان کمک می‌کنند فرزندانشان را در "بازی در طبیعت" همراهی کنند. بازی کودک محور چگونه است؟
آرام باشید و در کناری بایستید
ادامه مطلب"بازی در طبیعت" با کودکان
"بازی کودک محوردر طبیعت"
کودکان در همه گروه‌های سنی به طور ژنتیکی به بازی تمایل دارند. آنچه به آن نیاز مندند، وجود بزرگسالانی است که این تمایل را درک کنند و پشتیبانی خودرا به عنوان یک همراه به کودکان نشان دهند. راهکارهایی که در زیر آمده‌اند به بزرگسالان کمک می‌کنند فرزندانشان را در "بازی در طبیعت" همراهی کنند. بازی کودک محور چگونه است؟
آرام باشید و در کناری بایستید
برچسب: ارتباط با طبیعت, دوستی با طبیعت, کودک و طبیعت, دوستی با طبیعت حق كودكان است, کودکان و حفظ محیط زیست, صرفه جویی در مصرف انرژی, بازی در طبیعت, کودک و محیط زیست, آموزش خلاق, خودآموزی محیط زیست, پرورش خلاقيت, دوست داشتن طبیعت را به کودکان مان بیاموزیمدوست داشتن طبیعت را به کودکان مان بیاموزیم
امروزه با برنامه های تلویزیونی، کامپیوتری و افزارهای الکترونیکی، کودکان از لذت کشف طبیعت بی بهره مانده اند. این بیماری دوران ماست. مدرسه ها با فوق برنامه های شان، زمان کمی برای بازی در بیرون از خانه برای کودکان باقی می گذارند. حتی بدون این برنامه ها نیز فضای سبزکافی برای لذت بخشیدن به کودکان وجود ندارد. پارک ها و زمین های بازی بسیار پیراسته و دست خورده اند، کنجکاوی کودکان را بر نمی انگیزند و فضایی برای کشف و شناخت بی پایان پدید نمی آورند. بخش مهمی از دوران کودکی کودکان امروز از آن ها دزدیده شده است: ارتباط تنگاتنگ باطبیعت.
ادامه مطلب