صمد بهرنگی (۱۳۴۷- ۱۳۱۸ش.)
صمد بهرنگی در ۲ تیر سال ۱۳۱۸ در محله چرنداب تبریز در خانواده‌‌ای کارگری زاده شد. در سال ۱۳۳۴ وارد دانشسرای مقدماتی تبریز شد و پس از دو سال در جایگاه آموزگار روانه روستاهای محروم آذربایجان شد.
او همزمان با تدریس، در زمینه‌ی هنر و ادبیات، زبان آذربایجانی، وضعیت روستاهای آذربایجان و نقد کتاب، مقاله می‌نوشت. بهرنگی بر این باور بود که کتاب‌های درسی باید به شکل ایالتی و ناحیه‌ای تدوین شوند و بنیاد درس‌ها بر مطالبی که برای کودک روستایی عینی و قابل دسترس‌اند و نه ذهنی و رویایی، استوار باشد.یکی از ارزشمندترین کارهای صمد بهرنگی در دوره آموزگاری و دبیری خود در روستاهای آذربایجان، ترویج کتاب و کتابخوانی، مخاطب‌شناسی و برپایی کتابخانه‌های کوچک در مدرسه‌های روستایی است.
از آثار او می توان به این موارد اشاره کرد: "ماهی سیاه کوچولو"، " اولدوز و کلا‌غها"، "پسرک لبوفروش"، "افسانه‌های آذربایجان"، "متل‌ها و چیستان‌ها"، "کندوکاو در مسائل تربیتی ایران" .
