پنجشنبه ۱۳ مرداد، چند تن از اعضای موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان به روستای گازرخان در ۱۵ کیلومتری معلم کلایه و ۱۱۰ کیلومتری شمال شرقی قزوین سفر کردند.
در این سفر، نشست یک روزه ای با سیما الهی یکی از زنان روستا انجام شد. در این دیدار با او از زندگی کودکان روستا در گذشته گفت و گو شد. او که حدود ۵۰ سال سن دارد از دوران کودکی خود و تولد ۸ فرزندش گفت. خاطراتی از زندگی کودکان، بازی ها و بازیچه ها، بیماری ها، تغذیه، پوشاک، مکتبخانه ها و تحصیل بچه ها، کار کودکان در روستا، طلسم ها و دعاهایی که کودکان را از چشم زخم حفظ می کرده و گهواره ها و ننوهای نوزادان. گهواره از نگاه او و دیگر زنان روستا تمیزترین و امن ترین مکان برای نگهداری نوزادان به مدت ۲ سال بوده است. این دیدار و گفت و گو در چارچوب پروژه "مطالعات کودکی" موسسه انجام شده است . کارشناسان موسسه از هر فرصتی استفاده می کنند تا برای گفت و گو با افراد آگاه از زندگی کودکان به مناطق گوناگون ایران سفر کنند و از کم و کیف زندگی کودکان ایران در گذشته اطلاعاتی را گرد آوری کنند.
گازرخان" یکی از مهمترین روستاهای منطقه الموت است و به نام نگین الموت یاد می شود. قلعه تاریخی حسن صباح در این روستا قرار دارد. جمعیت روستا تقریبا٧۵٠ خانواده است که به زبان تاتی صحبت می کنند .این روستا از شمال شرقی به قلعه حسن صباح، از شمال به کوه هودکان، از شمال غربی به روستای خشکچال، از غرب به تپه لیز و( غاری تله)، ازجنوب غربی به چپان، از جنوب شرقی به گله چالی سر وگرما گلو محدود می‌شود. مردمان آن نیز بیشتر به باغداری و دامداری می پردازند و با تولید گیلاس، گردو، لبنیات و همچنین با گلیم بافی، چادر شب بافی و جاجیم بافی گذران زندگی می کنند.
