دوستداران فرهنگ کودکی ایران زمین، همچون گذشته، در نیمه دوم سال ۱۳۹۴ با اهدای اشیای نفیس موزه‌ای، اسناد، عکس، کتاب و فیلم به یاری موزه تاریخ فرهنگ کودکی و کتابخانه موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان ایران آمدند. سوگل و سوگند مافی ۲۱ عروسک از مجموعه عروسک‌های دست ساز آموزشی مجتمع آموزشی مهران را که در دهه ۴۰ به سفارش معصومه سهراب و یحیی مافی مدیران این مجتمع به دست هنرمندی در وزارت فرهنگ و هنر ساخته شده بود به موزه تاریخ فرهنگ کودکی اهدا کردند. این عروسک های مومی با هدف آشنایی دانش آموزان با پوشاک ایرانیان در دوره های تاریخی مختلف ساخته شده بودند. این مجموعه ارزشمند که گویایی بخشی از تاریخ آموزش و پرورش ایران است، پیش از این در پانزدهمین نمایشگاه موزه تاریخ فرهنگ کودکی در باغ موزه نگارستان دانشگاه تهران (آذر ۱۳۹۲- خرداد ۱۳۹۳) برای نخستین مرتبه با حضور یحیی مافی و دیگر دست اندر کاران فرهنگ و ادبیات کودکان به نمایش عمومی گذاشته شد و هم اکنون نیز در دفتر موسسه نگهداری می شوند. از دیگر مجموعه های اهدایی: مجموعه ای دیگری از عکس های دوران کودکی نوش آفرین انصاری به همراه نسخه اصل چند گواهی تحصیلی؛ ویولن های کوچک شهرون اشرفی؛ جلیقه پوست و جعبه نوشت افزار های افسانه اشرفی؛ مجموعه ایی دیگر از اسناد و عکس های جعفر تجارتجی که پیش از این نیز توسط خواهر زاده ایشان ناهید فیاض منش به موزه اهدا شده بود به همراه بازیچه ها، نوارهای کاست، کتاب های خواندنی، نوشت افزار و لباس های دوران کودکی خود فیاض منش؛ مجموعه متنوعی از کتاب های کودکان و کتاب های تعلیم و تربیت، کاست ویدئو، اسباب بازی و وسایل کودک متعلق به آرسینه ماردیروسیان، کسی که نه تنها بیشترین اشیا را به موزه تاریخ فرهنگ کودکی اهدا کرده است بلکه در شکل گیری موزه و تهیه شناسنامه های اطلاعاتی آن ها نقش بسیار داشته است؛ لیوان آبخوری قدیمی مدرسه متعلق به محمدحسن خوشنویس؛ عکس های دوران کودکی شهرزاد همایونی و ربابه حاج علینقی کنی؛کتاب هایی از طرف فاطمه معزی، میترا طاهری لطفی، افسانه منفرد و خانواده دکتر نفیسی در اصفهان؛ مجموعه ایی از کارنامه های تحصیلی و دفترچه بهداشت از سوی فروغ جمالی، نسخه ایی از فیلم هایی درباره کودکان اصفهان، عباس یمینی شریف و عبدالرحیم جعفری توسط هاله باستانی و کپی فیلمی از کودکان دهه ۵۰ از طرف محبوبه کریمی. با سپاس فراوان از تمامی این فرهیختگان که با اهدا و به اشتراک گذاردن میراث شخصی و یا خانوادگی خود در موزه مجازی تاریخ فرهنگ کودکی ما را در دیدن و لذت بردن از آن ها سهیم می کنند.
