این گروه از طرف نمایشگاه- موزه به مناسبت روز مبارزه با کار کودکان دعوت شدند تا بتوانند یک روز را متفاوت با زندگی روزمره خود در یک فضای زیبا، امن، شاد و فرهنگی سپری کنند، ببینند، بشنوند و در فعالیت های پیش بینی شده مشارکت کنند.
بیشتر کودکان کار و خیابان از قدرت تعامل بالا برخوردارند و کافی است تا در فضای مناسب قرار بگیرند تا بتوانند توانایی های خود را در این زمینه نشان دهند.
دنیای قصه ها و نمایش های پس از آن و گارگاه نوشتار این فرصت را در اختیار آن ها گذارد تا در کنار راهنمایان موزه تجربه های جالبی از زندگی کودکان دیروز داشته باشند و یک روز را نیز خود کودکی کنند. تمرکز این گروه در فضاهای داستانی به اندازه ایی بود که در موقع اجرا نمایش های پس از قصه ها، بیشتر آن ها نیازی به همراهی و یادآوری سیر قصه توسط راهنمای موزه را نداشتند.
تاثیر مثبت اینگونه فعالیت ها برای این گروه از کودکان و نوجوانان زمانی آشکار شد که یکی از دختر بچه ها از هم گروهی های خود خواست برای پروین دولت آبادی به خاطر نوشتن کتاب مرغ سرخ پا کوتاه و برای قصه گوی موزه دست بزنند.
حضور این کودکان در آخرین هفته برپایی نمایشگاه - موزه تاریخ فرهنگ کودکی در باغ موزه نگارستان، ما را با این سئوال مواجه کرد آیا می توانیم بار دیگر با مشارکت مردم و توجه نهادهای دولتی به این مهم، نمایشگاه- موزه ایی دیگر که در شان کودکان و نوجوانان کشورمان باشد برپا کنیم تا روایتگر داستان زندگی کودکان دیروز باشیم و نقشی در زندگی فرهنگی کودکان امروز داشته باشیم؟
