لیلی تقی‌پور میلانی ۸ تیر ۱۲۹۹ در مشهد زاده شد. لیلی آموختن هنر نقاشی را نزد یکی از شاگردان کمال‌الملک به نام استاد مؤید‌پرداز آغاز کرد. سال ۱۳۲۵ از دانشگاه تهران لیسانس گرفت. محسن مقدم، از استادان تقی‌پور او را برای تصویرگری به مجله‌ی «پیام نو» فرستاد.
نخستین کار او تصویرگری برای یکی از شعرهای نیما یوشیج بود. پس از آشنایی با صبحی مهتدی، کتاب «داستانهای ملل» را که زیر‌نظر او چاپ می‌شد، مصور کرد. سپس تصویرگری "داستانهای کهن" و "حاجی ملا زلفعلی" صبحی را انجام داد. این آثار از نخستین کارهای تصویری برای کتاب‌های جدید کودکان در دوران خود به شمار می‌روند. تقی پور، از سال ۱۳۲۸ کار خود را در وزارت فرهنگ وقت آغاز کرد و در هنرستان بانوان به کار آموزش طراحی و خیاطی پرداخت. او هشت کتاب از گردآورده‌های انجوی در گستره‌ی فرهنگ مردم را مصور کرد. تقی‌پور سال‌ها در اداره‌ی نگارش وزارتخانه آموزش و پرورش کار می‌کرد و برخی تصویرهای کتاب‌های درسی دهه‌ی سی از آثار اوست. تقی‌پور را می‌توان از پیشگامان نقاشی رنگ و روغن در ایران دانست. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال ۱۳۷۰ به تقی‌پور درجه‌ی دکترای هنر داد. برخی دیگر از کتاب‌هایی که او تصویرگری کرده است، عبارتند از: الفبا، بادکنک، خواندنی‌ها و سرگرمیها، عروسان کوه، عروسک سنگ صبور، قصه های ایرانی و .... . بیشتر آثار او برای بازدید همگانی به شهرداری تهران و کاخ‌گلستان واگذار شده‌‌اند. لیلی تقی‌پور در سال ۱۳۸۰ در پی سکته‌ی قلبی، در تهران درگذشت.
