مؤسسه پژوهشی تاريخ ادبيات کودکان در خرداد ماه ۱۳۸۲، با پشتيبانی شركت نفت ايرانول، نمايشگاهی با عنوان كودك، هويت فرهنگی، محيط زيست در پنجمين نمايشگاه بين‌المللی محيط زيست برگزار كرد.
اين نمايشگاه سير تاریخی آشنا کردن کودکان با پديده‌های زيست محيطی را در ادبيات و سامانه‌های آموزش و پرورش دنبال می‌کرد که شامل تابلوهايی از کهن‌ترين متن ادبی کودکان، منظومه درخت آسوريک بود.
در ادبيات عاميانه ايران نيز قصه‌ها و ترانه‌ها يا متل‌هايی وجود دارند که همچون دويدم و دويدم چرخه تغذيه زمين، آب، گياه، جانور و انسان را نشان می‌دهند.
در ادبيات کلا‌سيک ايران در دوره اسلا‌می نيز شاعران بزرگ ايرانی گاه خطاب به کودکان و نوجوانان آن‌ها را به ستايش و قدردانی از طبيعت فرا می‌خواندند.
در روزگار نو نخستين شاعران کودک همچون جبار باغچه‌بان و عباس يمينی شريف در سروده‌های خود برای کودکان، به طبيعت نيز پرداخته‌اند و تلا‌ش کرده‌اند عشق و احترام به طبيعت را در نهاد کودکان پرورش دهند.
در دوره مشروطه نويسندگان و شاعرانی همچون ايرج ميرزا و عبدالرحيم طالبوف در قالب شعر و داستان‌های علمی توجه کودکان و نوجوانان را به طبيعت جلب می‌کردند:
