حسین ابراهیمی الوند،یکی از پرکارترین و تاثیرگذارترین مترجم های کتاب کودکان به ویژه نوجوانان است. وی در ۷ شهریور ۱۳۳۰ چشم به جهان گشود.
او دانش آموخته رشته زبان و ادبیات انگلیسی و ادبیات فارسی دانشگاه تهران بود. آشنایی و تسلط او به ادبیات هر دو زبان، از او مترجمی توانا ساخت. ویژگی ترجمه های او شیوایی، خوش خوانی و امانت داری به متن اصلی است. او از جمله مترجم هایی است که سعی کرد قانون حق تالیف (کپی رایت) را اعمال کند او همچنین با ارایه مشاوره، نویسندگانی همچون سوزان فلچر و داناجو ناپلی را در خلق آثاری که از فرهنگ و تاریخ ایران الهام گرفته اند، یاری رساند.
ابراهیمی اگرچه ترجمه برای ادبیات کودک و نوجوان را در سال ۵۵ آغاز کرد، اما به دلیل مشاغل کاری به عنوان دبیر در آموزش و پرورش و مسئول گروه زبان در یکی از دانشکده های دانشگاه آزاد اسلامی، تا سال ۶۹ مجال انتشار اثری را در این حوزه نیافت.
نخستین ترجمه او با عنوان "طوطی اصفهان" در سال ۶۹ توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد که یک سال بعد به عنوان کتاب سال سوره نوجوان انتخاب شد وابراهیمی به خاطر ترجمه رمان "آخرین گودال" در سال ۱۳۸۰ برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی شد. او همچنین در سال های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ میلادی، دیپلم افتخار مؤسسه بین المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) به خاطر ترجمه کتاب های "زمستان جنگ" و "آخرین گودال" از آن خود کرد.
پلاک طلای شورای کتاب کودک (برای کلیه آثار)، لوح زرین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، تندیس مداد پرنده کانون، تندیس ماه زرین انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، و... تنها بخشی از جایزه هایی است که به ترجمه های او اعطا شده است. او تا پایان عمر بیش از ۱۰۰ اثر برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرد که از میان آن ها می توان به آن جا که کبوترها می میرند، روبوت فراری، آن سوی سرزمین های شعله ور، باران مرگ، زیر نور ماه ترانه سر کن، افسانه های مردم دنیا، آخرین گودال، ۲۰۸ حکایت از ازوپ، سفال شکسته، صلیب سربی، موش کوچولو، لاک پشت پیر، رویای بابک، شاهزاده شیر و راز گل سرخ، گمشده شهرزاد، سه گانه چرخ گردون، ایلیاد و ادیسه هومر و آتش دزد اشاره کرد. آقای ابراهیمی الوند، همچنین در ترجمه مقالات و کتاب هایی درباره ادبیات کودکان (کتاب های مرجع) مانند "شناخت ادبیات کودکان: گونه ها و کاربردها از روزن چشم کودک" همکاری داشته اند.
حسین ابراهیمی (الوند) بنیانگذار خانه ترجمه برای کودک و نوجوان بود. هدف از تاسیس این خانه، خریداری آثار داستانی برگزیده کودک و نوجوان دنیا و کارهای پژوهشی، نظری و کاربردی ادبیات کودک و در دسترس قرار دادن مترجمان بود و سبب ترجمه کتاب های بسیاری در این حوزه نیز شده است.
تاسیس خانه ترجمه نقطه عطفی در ترجمه برای کودکان و نوجوانان ایران است و به جریان سازی فرهنگی در ترجمه و ایجاد زمینه برای انجام کارهای خوب از طریق جمعی از مترجمان منجرب شد و توانست نقش مهمی را در شکل گیری اولین تجربه کار گروهی سازمان یافته برای ترجمه کتاب کودک و نوجوان ایفا کند.
او همچنین از پایه گذاران انجمن نویسندگان کودک بود که اهدافی صنفی - فرهنگی را دنبال می کند.
