جست و جو برای یافتن نشانه هایی تجسمی از زندگی کودکان در گذشته در مناطق مختلف بسیار دشوار است.
بدیهی است نخستین گزینه برای یافتن سر نخ هایی در این زمینه موزه های مردمشناسی و باستانشناسی شهرهای مختلف است. در سفری کوتاه به دو استان مازندران و گلستان به بازدید موزه صنایع دستی و هنرهای سنتی ساری (خانه کلبادی)، گنجینه بابل (روز جمعه تعطیل بود)، موزه گرگان، کاخ موزه گلستان و موزه مردمشناسی علی آباد کتول رفتیم.
در موزه ی صنایع دستی و هنرهای سنتی ساری (خانه کلبادی) کفشی دخترانه احتمالا متعلق به دوره قاجار، شیرمک سفالی دسته دار متعلق به عصر آهن و قاب دعا متعلق به هزاره اول قبل از میلاد تنها اشیایی بودند که احتمالا مربوط به کودکان بودند. در کاخ موزه گلستان که متعلق به دوره پهلوی است چند اسباب بازی اتریشی دست ساز کودکانه و دمپایی ابری ایتالیایی تنها نشانه های از زندگی کودکان درباری بودند.
اما در دو موزه گرگان و موزه مردمشناسی علی آباد کتول هیچ اثری از حیات فرهنگی و اجتماعی کودکان در گذشته به نمایش گذاشته نشده بود.
مشکلی دیگر که به غیر از موزه صنایع دستی و هنرهای سنتی ساری (خانه کلبادی)، در دیگر موزه های این منطقه و بسیاری از مناطق کشورمان به روشنی جای خالی آن حس می شود، نبود کارشناسان مردم شناسی و راهنمایان پاسخ گو است. کسانی که شاید بتواند با دانش خود خلاهای اطلاعاتی موجود در موزه ها را پوشش دهند و یا با ثبت نیازهای بازدید کنندگان در صدد بالا بردن پوشش اطلاعاتی موزه باشند. کارشناسانی دلسوز و با دانش بومی.
