کدو قلقله زن

کدو قلقله زن، بازآفرینی از روایتی کهن است که انسان را بدون هیچ ابزاری در جهانی که برای صدها هزارسال هم‌زیست با جانوران وحش بوده است به نمایش می‌گذارد. ابزار این انسان برای گریز از چنگ و دندان‌های این جانوران چه بوده است؟ تفنگ؟ شمشیر؟ مشته سنگ؟ شاید باید گفت هیچ کدام. ابزار انسان اندیشه‌اش بوده است. آیا رفتن پیرزن درون کدو، نشان دهنده این نیست که گاهی انسانِ تنها برای رفتن به درون جنگل‌ها و دشت‌ها خود را چنان با پوشاک و صورتک‌های شگفت می‌پوشانده و با آویزان کردن زنگوله‌ها و زنگ‌ها هر جانوری را از خود دور می‌کرده است؟ چنان که بازمانده این رفتارها تا هنوز هم در آفریقا دیده می‌شود. هرچه هست، کدوقلقله زن نمایشی از نیروی اندیشه و ابتکار انسان است برای تاب آوردن در جهانی پر از دشمنی و ستیز.