فارسى‌آموز ادبى دو، بخش ميانى و پيشرفته‌تر فارسى‌آموز پايه يا نخست است. اين مجموعه کتاب، زبان فارسى را از راه ادبيات و هنرهاى خلاق آموزش مى‌دهد. آموزگار فارسى‌آموز پايه، نخودى بود، اما در کتاب فارسى‌آموز دو، نخود فرنگى به کمک نخودى مى‌آيد و او نيز آموزگار زبان‌آموزان مى‌شود و به همراه نخودى کار آموزش را از راه داستانک‌هاى کوتاه و گيرا ادامه مى‌دهد.
مجموعه‌ى فارسى‌آموزهاى ادبى يک راه و شيوه‌ى متفاوت در آموزش است. به اين راه و شيوه‌ى آموزش خلاق کودک‌محور گفته مى‌شود. در آموزش خلاق کودک‌محور، به انگيزه‌هاى کودکان و نيازهاى آن‌ها در آموزش مانند شادى و بازى و گره زدن دنياى داستان با آموزش توجه مى‌شود. در اين شيوه کودکان به ميل خود زبان را ياد مى‌گيرند و کسى آن‌ها را وادار به آموختن نمى‌کند. آن‌ها به ميل خود با نخودى و سپس نخودفرنگى و جانوران ديگر دوست مى‌شوند، از دوستى با آن‌ها مى‌آموزند و دانش خود را افزايش مى‌دهند.
شيرينى خواندن داستانک نخست آن‌ها را تا داستانک پايانى پيش مى‌برد. در هر داستانک چيزهايى براى آن‌ها فراهم شده است. موضوع داستانک نخست، تنهايى و نياز جانداران به زندگى در کنار همنوعان است. هر داستانک يک موضوع دارد و هر موضوع بخشى از چهره‌هاى زندگى را براى کودکان آشکار مى‌کند. در اين داستانک‌ها، افزون بر آموزش واژه‌هاى نو و معناى آن‌ها، مانند: «به انتظار نشستن: نخودى چشم به راه بود تا ننه‌کلاغه از راه برسد»، از زبان مردم سخن گفته شده است. زبان مردم کوچه و بازار که زبانى زنده و جارى است، مانند: «راستش نخودى خودش هم نمى‌فهميد چه دردى دارد». و در کنار آن زبان داستان که زبانى ادبى و رسمى است، کودکان را با لايه‌هاى گوناگون زبانى آشنا مى‌سازد، مانند: «رفتار نخودفرنگى براى نخودى که عادت به حرف زدن و شلوغ بازى داشت، خيلى عجيب بود». همزمان و در کنار آموزش لايه‌هاى گوناگون زبانى، شگردهاى زبانى همچون زبانزدها که فشردگى معناى زبانى را در خود دارند، به کودکان آموزش داده مى‌شود، مانند: «در نااميدى بسى اميد است».
فراتر از آموزش زبان فارسى، در اين مجموعه کتاب‌ها، کودکان با مفاهيم اجتماعى همچون توسعه‌ى پايدار آشنا مى‌شوند و راه‌هاى گفت‌وگو درباره‌ى آن‌ها را مى‌آموزند. در توضيح مفهوم توسعه‌ى پايدار، به زبان‌آموزان آموخته مى‌شود كه زمين مادر همه‌ى ماست، هر آنچه دارد، با مهر به ما مى‌بخشد، و ما آدم‌ها نبايد اين بخشندگى را با ويرانى و تباهى مادر زمين و زيبايى‌هايش پاسخ دهيم. آب پاك و جنگل سبز از آنِ همه‌ى ما آدم‌ها و جانوران است. نه تنها از آنِ همه‌ى ما كه امروزه در دامن مادر زمين زندگى مى‌كنيم، بلكه از آنِ فرزندان ما آدم‌ها و جانوران كه در آينده در آغوش مادر زمين زندگى را تجربه مى‌كنند. اين‌ها همه‌ى آن چيزهايى نيست كه زبان‌آموزان از فارسى‌آموز ادبى دو فرا مى‌گيرند. در كتاب كارورزى همين مجموعه، كودكان با تمرين‌هاى دستورى، مهارت‌هاى زبانى خود را افزايش مى‌دهند. شگردهاى پرسش و گفت‌وگو را مى‌شناسند. در كارگاه داستان، با چگونگى ساخت داستان آشنا مى‌شوند. در نوشتن خلاق، چگونگى نوشتن هنرورانه را مى‌آموزند، در كارگاه نمايش خلاق در نقش شخصيت‌هايى كه دوست دارند، قدرت زبان و بيان خود را تجربه مى‌كنند و در كارگاه قصه‌گويى، چگونگى روايت كردن يك قصه را مى‌آموزند. اما هنوز باز هم چيزهايى براى تجربه كردن، آموختن و لذت بردن کودک مانده است. در هر درس، زبان‌آموزان يک خندانک جايزه مى‌گيرند و با آن کاربردهاى زبان را در آسايش جان مى‌آموزند و با خنده‌هاى شيرين خود را سبک مى‌سازند.
فكر مى‌كنيد، همه‌ى آن چيزهايى كه براى کودک شما فراهم شده است، همين است؟ نه! هنوز چيزهاى زيادى مانده است كه دنياى زبان‌آموزان را شيرين مى‌كند. تصويرهاى زيباى اين كتاب‌ها، درهاى دنيايى از تخيل رنگارنگ را به روى كودكان مى‌گشايد. در اين دنياى رنگى بسيارى از شخصيت‌هاى دوست‌داشتنى فارسى‌آموز ادبى را مى‌بينيم، ننه‌كلاغه، مامان‌موشه، عقاب طلايى و البته دو شخصيت برجسته‌ى داستانك‌ها، جناب نخودى و جناب نخودفرنگى. داستانک‌هاى شيرين در کنار تصويرهاى رنگارنگ زيبا، دنيايى بى‌همتا براى آموختن خلاق زبان فارسى و اصول توسعه‌ى پايدار مى‌سازد که نياز هر شهروند کودک است.
