نخستین فرهنگنامه‌ی کودکان و نوجوانان ایران زبان و ادبیات عرب پس از اسلام در ایران نفوذ بسیار یافت. از آن‌جا که درک و فهم زبان عربی برای نوآموزان به ویژه کودکان دشوار بود، دانشمندان و ادیبان سده هفتم و هشتم هجری به نگارش کتاب‌های درسی برای نوآموزان پرداختند. نخستین کسی که به نگارش کتاب درسی پرداخت، ابونصر فراهی بود. او با توجه به حافظه نیرومند کودکان و دلبستگی آن‌ها به شعر، واژه‌های عربی را در شعرهای نصاب الصبیان گردآورد تا کودکان با از بر کردن آن اشعار، واژه‌های عربی هر شعر را به یاد سپارند.
نمونه هایی از اشعار این کتاب: اله است و الله و رحمن خدای / دلیل است هادی تو گو رهنمای صحابه است یاران و آل اهل بیت / که اسلام و دین شد از ایشان بپای سما آسمان ارض و غبرا زمین / محل و مکان و معانست جای فراهی در اشعارش برای هر یک از واژه‌های عربی، معنای مناسب و در بیشتر موارد معنای دقیق آن را به پارسی سره آورده است. این کتاب نخستین فرهنگنامه‌ی کودکان و نوجوانان به شمار می‌آید که کودکان می‌توانستند پاسخ بسیاری از پرسش‌های خود را، در آن بیابند.
