۴۲ سال پیش از این درعصر چهارمین روز آذر ماه ۱۳۴۵ آموزگار ناشنوایان ایران چشم از جهان فرو بست. جبارباغچه‌بان آموزگار آزاده و عاشق پس از ۴۰ سال چالش و مبارزه در یافتن راه‌های نو در آموزش کودکان این سرزمین، و پس از تحمل سال‌ها رنج و دشواری، سرانجام در حالیکه از همه درختانی که آن‌ها نیز به خواب زمستانی می‌رفتند خاحافظی می‌کرد، دیده از جهان فرو بست. آن روز جسم او در خاک آرام گرفت، اما اندیشه‌های پربارش تا به امروز راه‌گشای انسان‌هایی است که می‌خواهند نهاد کودکی را در این سرزمین پربارتر و شکوفاتر سازند.
جبار باغچه‌بان در ارديبهشت ماه ۱۲۶۴ در ایروان زاده شد. او در سال ۱۲۹۸ در گریز از جنگ‌های داخلی در قفقاز که هزاران انسان را به کام خود می‌کشید، از راه جلفا وارد ایران شد و در یکی از مدارس مرند کار آموزش خود به کودکان را که پیش از این در تفلیس و ایروان آغاز کرده بود، ادامه داد. سپس از آن‌جا به تبریز و شیراز رفت و با کوله‌باری از تجربه‌های تلخ و شیرین سرانجام در تهران سکنی گزید. جبار باغچه‌بان که یکی از نخستین پدیدآورندگان ادبیات نمایشی کودکان نیز به شمار می‌آید و در شیوه‌های آموزش الفبا در ایران نیز تحولی ایجاد کرده است، از نخستین پایه‌گذاران آموزش ناشنوایان در ایران است و به همت او نخستین سازمان غیردولتی برای حمایت از کودکان با نیازهای ویژه با نام جمعیت حمایت از کودکان کر و لال و کور در سال ۱۳۲۲ بنیاد نهاده شد.
امسال اول آذر ماه، به همت انجمن خانواده ناشنوایان ایران، بیش از ۳۰۰ نفر از ناشنوایان شهرهای تهران اسلامشهر، قم، کرج، بیجار، سنندج و مریوان به پاس تلاش‌های او بر سر مزارش در آرامگاه خصوصی خانواده اشتری در کوچه باغ کنار چشمه علی شهرری حضور یافتند.
در این مراسم داستان زندگی باغچه‌بان از زبان لیلا اعتماد عضو هیئت مدیره انجمن ناشنوایان به زبان اشاره نقل شد. او از تلاش‌های باغچه‌بان در راه آموزش ناشنوایان سخن گفت و جمع بزرگی از جوانان علاقه‌مند را به وجد آورد. آن‌ها با عشقی عمیق به آموزگار خود در غوغایی درونی، یاد جبار باغچه‌بان را گرامی داشتند. ماندانا رضوی‌زاده و آرش گروسی نیز به نمایندگی از سوی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان نیز با هدف قدردانی از این رادمرد بزرگ و مبارز خستگی‌ناپذیر در این مراسم جامعه ناشنوایان را همراهی کردند.
